Friends make the worst enemies.
House of Cards (drama/politieke thriller) is een Amerikaanse televisieserie die ontwikkeld is voor Netflix (hier is de serie dus ook te zien!). De serie is gebaseerd op de gelijknamige Britse miniserie uit 1990. Het verhaal speelt zich af rondom Francis “Frank” Underwood (Kevin Spacey), een genadeloos en ambitieus politicus in Washington D.C. Inmiddels zijn er vier seizoenen (ieder met dertien afleveringen van ongeveer 50 minuten) te bewonderen op Netflix. Het is nog niet bekend wanneer het vijfde seizoen te zien is.
Het bekijken van series is één van mijn grootste hobby’s. Als ik niet via via was geattendeerd op deze serie had ik waarschijnlijk nooit de keuze gemaakt om de serie te bekijken. Politiek klinkt niet echt als een heel interessant onderwerp om mee bezig te zijn in je vrije tijd. Ik kon me dan ook niet voorstellen dat deze serie echt geweldig zou zijn… maar jeetje, wat heb ik me vergist! House of Cards heeft mij vanaf de eerste minuut weten te boeien. De eerste afleveringen snapte ik daadwerkelijk niet wat het doel van Frank was. Daar kwam ik pas na een aantal afleveringen achter. House of Cards heeft mij steeds weten te verrassen. Ik heb seizoen 1 en 2 vol bewondering gekeken. Helaas was het derde seizoen wat minder, waardoor ik mijn interesse al snel enigszins verloor. Dit seizoen is naar mijn mening het saaist. Het miste de glorie wat het wel in het eerste en tweede seizoen had. Het vierde seizoen maakt dit echter helemaal goed. Jeetje, wat een knaller van een seizoen. Het is weer een fenomenaal stukje tv, wat mijn aandacht van begin tot eind had. Ik vind het vierde seizoen misschien wel het best van allemaal: meedogenlozer, spannender en nog minder goed te voorspellen hoe het zal eindigen.
Kevin Spacey speelt de rol van Frank Underwood fenomenaal. Het is vreemd hoe je in het verloop van het verhaal Frank enerzijds gaat haten, maar anderzijds toch hoopt dat hij zijn doelen zal bereiken. Hij manipuleert niet alleen de andere spelers in het verhaal, hij manipuleert zeker ook de kijker. Gedurende de serie neemt Frank de moeite om de kijker toe te spreken. Hij maakt je deelgenoot van zijn wrede plannetjes. Het maakt het persoonlijker en tegelijkertijd beangstigend.
Vanwege het bizar goede verhaal achter House of Cards, de manier waarop het opgezet is én dankzij het geweldige acteerwerk van Kevin Spacey geef ik het volgende cijfer: 8.5
House of Cards @ WordPress
- Hoe zijn feministen toch zo feministisch geworden?
- Kijkgezelschap
- Zondag 30 maart 2014 in krabbels
- Zaterdag 29 maart 2014 in krabbels
- Frank Underwood past goed in Game of Thrones
- Quote: De aard van beloftes
- Internationale vrouwendag en de Underwoods
- House of Cards review
- Een schommelstation
- Recensie House of Cards, Fourth Season
- Special Netflix tip: House of Cards.
14 maart 2016 at 20:20
Dank voor je link naar mijn blog over het laatste seizoen en meer in het specifiek de rol van Claire.
Inmiddels heb ik de rest van het seizoen ook kunnen bekijken en inderdaad, het wordt alleen maar beter. Wat ik ook interessant vind ik dat de serie lastige thema’s niet vermijdt. Ik vraag me af hoe men daar in de Verenigde Staten tegenaan kijkt. Die zijn op enkele vlakken wat conservatiever dan hier.
Voor het vervolg: heel benieuwd naar het volgende seizoen. Helaas weer een jaar wachten. Gelukkig begint Game of Thrones over een maand. Daarnaast is Vinyl erg tof als je meer interesse in de muziekindustrie wilt verkrijgen. Tussendoor ook nog 11.22.63, een miniserie naar aanleiding van één van de boeken van Stephen King met als hoofdthema de moord op John F. Kennedy. Erg Amerikaans allemaal, dat dan weer wel 😉