Zeven mensen hebben gestemd. Hiervan zijn twee mensen het oneens met de stelling. Vijf personen zijn het eens met de stelling.
Een dagje naar het museum is niet iedereen gegund. Sommige mensen vinden het te duur, anderen hebben er geen geld voor, en een laatste groep van mensen gaat niet naar het museum omdat ze denken dat musea alleen maar authentiek zijn. Om de Nederlandse bevolking meer te stimuleren om naar het museum te gaan is het noodzaak dat musea gratis worden.
Musea worden betaald van het belastinggeld, dus eigenlijk betaalt iedereen al entree
Museums worden betaald van belastinggeld. Iedere Nederlandse burger betaalt over het algemeen genomen belasting, wat dus betekent dat iedereen eigenlijk al entree betaalt. Het is dus niet nodig dat men tevens entree betaalt bij binnenkomst in een museum. Uiteraard betalen toeristen geen belasting, maar zij zorgen met hun komst naar Nederland dat de Nederlandse economie groeit. Gratis toegang voor het museum zorgt dus indirect ook voor een hogere proportie toeristen in Nederland, die graag het Van Gogh museum én het Rijksmuseum bezoeken, en al helemaal als het gratis is!
Minima kunnen dan ook het gehele jaar naar het museum
Als musea gratis zijn, dan kan ook de minima genieten van kunst. Veel mensen van deze doelgroep willen wel heel graag naar het museum, maar kunnen door financiële redenen niet gaan. Minima zijn vaak laaggeschoold en het bezoeken van musea kan hen verder ontwikkelen, gezien het gegeven dat mensen leren van kunst.
Bezoekers zijn eerder geneigd om iets uit te proberen als iets gratis is
Als musea gratis zijn, dan zal dit meer bezoekers aantrekken. Er is minder risico als iets gratis is, en dat stimuleert mensen om iets uit te proberen. Wanneer iemand enthousiast raakt over een museum, zal hij/zij anderen ook stimuleren om naar het museum te gaan, en via deze mond-op-mond reclame zal het bezoekersaantal van een museum stijgen. Tevens zullen scholen meer excursies plannen naar musea, omdat het gratis is. Veel scholen hebben een beperkt budget, waarbij niet iedere klas een excursie kan gaan doen. Gratis entree voor musea zal er voor zorg dragen dat meer scholen naar museums gaan, en dit stimuleert de algemene ontwikkeling van kinderen.
Een mogelijk tegenargument betreft de financiële tegenslag die museums zullen ondervinden als de entree gratis wordt.
Vijf mensen hebben gestemd. Hiervan zijn 4 mensen het oneens met de stelling. Een persoon is het eens met de stelling.
Geert Wilders (Venlo, 6 september 1963) is een Nederlands politicus en partijleider van de Partij voor de Vrijheid. Hij is namens deze partij lid van de Tweede Kamer. Geert Wilders is katholiek opgevoed, maar niet langer praktiserend. Hij begon zijn politieke carrière in 1997 in de Utrechtse gemeenteraad. Hij werd een jaar later Tweede Kamerlid namens de VVD, waarvan hij in 1989 lid was geworden. Hij stapte op 3 september 2004 uit deze fractie, en richtte een eenmansfractie Groep Wilders op. De voortzetting daarvan werd de Partij voor de Vrijheid, waarvan hij na de Tweede Kamerverkiezingen van november 2006 fractievoorzitter werd. Wilders staat bekend als criticus van de islam en heeft uitgesproken standpunten over onderwerpen als immigratie, de vrijheid van meningsuiting en de uitgangspunten van de islam.
Wilders en de VVD (1997-2004)
Wilders kwam bij zijn entree als parlementariër voorjaar 1997 in de publiciteit met een openlijke aanval op psychisch arbeidsongeschikten, waarmee hij een reputatie van “rechtse liberaal” verwierf. Hij slaagde er met zijn kritiek niet alleen in de oppositie tegen zich in het harnas te jagen, maar ook de paarse coalitiegenoten van PvdA en D66. Volgens Wilders zouden de inkomensafhankelijke subsidies, zoals de individuele huursubsidie, voor langdurig werklozen verlaagd moeten worden als prikkel om werklozen aan de slag te krijgen. Hij houdt vol dat zijn voorstellen niet “asociaal” zijn, maar juist “uiterst sociaal”. Over de hardheid van zijn formuleringen zegt hij “Ik ben geen diplomaat, maar politicus”. Hij profileerde zich ook als fel gekant tegen “links” en “de islam”. Hij wekte met zijn favoriete thema’s de indruk als tweeledige missie te hebben: het moslimfundamentalisme bestijden (“De regering ziet de urgentie van de dreiging niet”) en voorkomen dat “links” aan de macht komt (“dan zou de overheid alomtegenwoordig zijn, nog net niet genoeg om te controleren of je je tanden drie keer hebt gepoetst”). Hij diende vanaf 1998 tientallen Kamervragen in over het islamitisch fundamentalisme, zonder dat dit veel losmaakte. Hij kreeg pas na de aanslagen op 11 september 2001 meer aandacht voor de standpunten over de islam die hij daarvóór reeds had geuit, maar waarop hij toen nog niet veel bijval had gekregen. Hij vroeg als enig Kamer steeds weer aandacht voor “ de risico’s van moslim-terreur”. Hij werd vaak meewarig gadegeslagen als hij nieuwe Kamervragen indiende over dit onderwerp. Zijn waarschuwende woorden over het overslaan van de terreur naar Europa werden hooguit beleefd aangehoord en leken als een “excentrieke hobby” van hem te worden beschouw. Toen hij na “9/11” wel meer gehoor kreeg, wilde hij aan zijn eerdere pogingen weinig vuil maken: “Het zal nu wel duidelijk zijn dat ik niet een Kamerlid ben met een gekke hobby. We hebben de gevaren van moslim-extremisme in Nederland grondig onderschat”. Hij had in december 1991 in de Tweede Kamer het moslim-extremisme uitgeroepen tot “een van de grootste bedreigingen” van de komende tien jaar. Terroristische groeperingen zouden vanuit Saoedie-Arabië financieel worden gesteund door rijke families. Internationale samenwerking was vereist om dit te bestrijden. Er werd nauwelijks op gereageerd. D66’er Jan Hoekema stelde dat Wilders het hele Midden-Oosten “door de bril van het terrorisme” bekeek. Hij wist, ondanks verzet van linkse fracties (PvdA, GroenLinks en SP), een meerderheid te verwerven voor een motie, waarin toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Van Aartsen werd gevraagd een analyse te maken van het moslim-extremisme, inclusief “de mogelijke gevolgen voor Europa en Nederland”. Die analyse bleef daarop lang uit. Wilders voer binnen de VVD steevast een ‘rechtsere’ (meer conservatief-liberale) koers, wat wrijving veroorzaakte met partijgenoten. Zijn partijgenoot minister Van Aartsen moest onder meer het ongelden naar aanleiding van diens uiteindelijke notitie Islamitisch radicalisme: volgens Wilders een teleurstellend stuk. Hij stelde hierover honderd harde vragen, wat een ongebruikelijk hoog aantal was voor een stuk van vijfentwintig kantjes. Wilders: “Van Aartsen blijft in feiten steken en geeft weinig vise. Ik nodig hem uit het studeerkamergehalte van het stuk te overstijgen”. Hij vroeg de minister of hij de regeringen van Saoedie-Arabië, Syrië en Iran “ooit heeft durven aanspreken” op hun directe steun aan Hamas, de Islamitische Jihad en Hezbollah, volgens hem terroristische organisaties. Wilders vraag in april 2003, als de oorlog in Irak is begonnen, om een spoeddebat over islamitische organisaties en moslim-extremisme in Nederland. Hij bestookte, terwijl Bagdad werd gebombadeerd, de Nederlandse regering met vragen over andere “schurkenstaten”. Landen als Syrië, Iran en Saoedie-Arabië waren in zijn ogen nog bedreigender dan Irak. Hij stelde ook: “De radicale islam is ook voor Europa het grootste gevaar de komende tien jaar”. Een groot deel van het Westen, Nederland incluis, zou dat onderschatten. Hij noemde als voorbeeld de ontwikkeling van lange-afstandsraketten door Iran: “Die hebben een bereik van vijf- à zesduizend kilometer. Ze kunnen Volendam vernietigen”. Wilders rekende ook Saoedie-Arabië tot de “as van het kwaad”, wegens steun aan extremistische organisaties. Volgens Wilders zou de radicalisering van de bevolking in de “schurkenstaten” en elders toenemen door de oorlog in Irak: “Dat maakt de enorme migratiestromen van islamieten naar Europa des te zorgelijker”. Wilders werd al snel de “rechtsbuiten” van de Tweede Kamerfractie van de VVD genoemd, zelfs van het hele parlement. Hij vond dat de VVD een ruk naar rechts zou moeten maken. Hij werd samen met Ayaan Hirsi Ali een van de “enfants terribles” van de VDD genoemd. Hij grossierde in krasse uitspraken, over “die ellendige vakbonden”, over het “laffe standpunt” van het kabinet in de Irak-crisis (wel politieke, geen militaire steun) en over het “multiculturele drama”: “We hebben meer dan een miljoen moslims in ons land. Zo komt je eigen cultuur in het gedang. Om de integratie niet nog moeilijker te maken, moeten we zwaar op de rem bij het toelaten van vreemdelingen. We moeten niet bang zijn voor quotering, selectie op leeftijd en strengere inkomenseisen”. Bron van al het kwaad is de islam: “De islam is niet achterlijk, zoals Fortuyn zei, maar de politieke cultuur in Arabische en islamitische landen is wel achterlijk, middeleeuws zelfs, als het gaat om mensenrechten, vrouwen en homo’s”. In mei 2004 naar aanleiding van zijn uitgesproken stellingnames door een politiek commentator in NRC Handelsblad opgemerkt dat hij liever vijanden dan vrienden zou maken.
Geef in een reactie aan waarom je het eens/oneens bent met de stelling.Je mag op elkaar reageren (graag zelfs!)
Volgende week zal ik de uitkomsten van de poll kort bespreken.
Cosmetische chirurgie lijkt de hype van de laatste tijd te zijn. Programma’s als ‘Make Me Beautiful’ of ‘Extreme Make-over’ laten zien hoe je van lelijk eendje in een mooie zwaan kunt veranderen. Het ideaalbeeld wordt op de manier – maar zeker ook door andere media – overgebracht op het gewone volk. Nederland lijkt, na de Verenigde Staten van Amerika, ook in de ban van de cosmetische chirurgie, want in één keer blijken die kraaienpootjes of die scheve neus wel heel erg lelijk te zijn. Er wordt vervolgens een afspraak gemaakt bij de chirurg en de persoon in kwestie ziet er direct weer tien jaar jonger uit. De vraag is of cosmetische chirurgie wel de normaalste zaak van de wereld is? Is het niet gewoon onzin dat iedereen wil voldoen aan een bepaald ideaalbeeld wat door de jaren heen is gecreëerd? Dan hebben we het nog niet eens gehad over de enorme prijzen die er voor betaald moeten worden of de enorme risico’s die een ingreep met zich mee brengt. Anderzijds is iedereen baas over eigen lichaam, dus waar zou een ander zich mee moeten bemoeien?
Ik wil wel meteen duidelijk maken dat in deze discussie het geen plastische chirurgie betreft. Plastisiche chirurgie is een reconstructieve chirurgie waarbij bijvoorbeeld mensen die een ongeluk hebben gehad, zo goed mogelijk herstelt worden, of mensen met een andere medische achtergrond. Bij cosmetische chirurgie gaat het enkel en alleen om het uiterlijk.
Argumenten voor
Het kost erg veel geld, dit geld kun je voor betere doeleinden gebruiken.
De cosmetische chirurgie branche neemt medici in beslag die beter gebruikt kunnen worden in bijv. ziekenhuizen, zodat de wachtlijsten korter worden.
Cosmetische ingrepen gaan ook vaak fout, het resultaat hiervan is vaak allesbehalve mooi.
Het kan verslavend gaan werken, eerst word er een neus recht gezet, vervolgens blijkt de boezem ook behoorlijk te hangen en zo gaat het maar door.
Iedereen gaat uiteindelijk op elkaar lijken, karakteristieke uiterlijke kenmerken zullen verdwijnen.
Iedereen krijgt dezelfde soort opgeblazen lippen, strakke gezicht, kleine neus etc.
Waarom zou je dingen aan jezelf gaan veranderen, als andere mensen besloten hebben dat dat mooier is?
Cosmetische ingrepen doen erg veel pijn.
Waarom zou je van een gezond lichaam, in een ongezond lichaam willen veranderen? Je gaat snijden in een gezond lichaam.
Het blijft vaak niet bij het bedrag dat aan het begin van de operatie genoemd wordt. Bij één op de vijf operaties is gebleken dat er minimaal een tweede operatie moet volgen, om de schade van de eerste operatie te herstellen. In dit geval twee keer zoveel geld dus.
Het resultaat van een operatie kan ook tegenvallen, het blijkt dan helemaal niet zo mooi te zijn als van te voren werd gezegd, zoals blijvende littekens bijvoorbeeld. Weggegooid geld dus.
God heeft je lichaam nu eenmaal op deze manier geschapen, daar moet je vrede mee hebben.
Het zal voor een groter verschil zorgen tussen arm en rijk. Rijk zal in het vervolg knap door het leven gaan en arm lelijk.
Argumenten tegen:
Het is je eigen lichaam, je moet zelf weten wat je er mee wil doen.
Het kan mensen een stuk meer zelfvertrouwen geven als ze bijvoorbeeld grotere borsten nemen.
Waarom zou je geen cosmetische chirurgie ondergaan als je ook make-up, kleding, sieraden of andere lichaamsversieringen gebruikt om er mooier/aantrekkelijker uit te zien?
Er zijn mensen die er op hun 30e uitzien alsof ze 50 zijn, voor hen is het erg prettig om door middel van cosmetische chirurgie het uiterlijk te krijgen wat bij hun leeftijd past.
Sommige mensen zijn gewoon echt lelijk, dat heeft echt niets met het heersende ideaalbeeld te maken. Ook al bestond het ideaalbeeld uit dik zijn en scheve tanden hebben, zelfs daarbij zouden ze nog lelijk zijn.
Je kunt er gewoon simpelweg gelukkiger van worden.
Met een mooi lichaam kun je veel meer bereiken in het leven, zo word je sneller aangenomen bij een sollicitatie of vind je sneller een partner.
Bij sommige beroepen is het bijna noodzakelijk om cosmetische chirurgie te ondergaan om in de ‘business’ te blijven. Kijk maar naar een acteur, presentator, zanger of een model.
Dunner worden gaat een stuk sneller met liposuctie (wegzuigen van vet) dan met lijnen. Het scheelt je veel moeite en tijd.
Als je faceliften, neuscorrecties of siliconen wilt afschaffen, moet je ook geen beugel nemen of je flaporen recht laten zetten.
Je moet zelf weten waaraan je je geld wilt uitgeven.
Vier mensen hebben gestemd. Twee mensen zijn het eens met de stelling. Twee mensen zijn het oneens met de stelling. Bedankt voor het stemmen! 🙂
Heb je deze documentaire nog niet gezien? Dan wil ik je aanraden om het sowieso wel te bekijken! Het heeft zo’n indruk gemaakt op mij. Heel veel respect voor nachtvlinder Priscilla. Rest in peace.
Stel jezelf eens voor: je bent zo’n negentig jaar en het enige wat je nog kunt is een beetje mompelen en slapen, en zelfs dit doet al pijn. Het enige wat je nog weet is dat een plastic appel van de fruitmand op tafel niet te eten is. Je hebt dit net uitgeprobeerd en jouw kunstgebit is nu in de appel achtergebleven.
Zou jij zo kunnen leven?
Stel jezelf eens voor: je bent niet oud, maar nog erg jong. Je bent 25 jaar en je hebt een heel erge ziekte, zoals kanker. Na langdurige behandeling krijg je te horen dat je nog maar een paar jaar zult leven en deze jaren zullen niet prettig zijn. Je zal onvrijwillig kaal worden, veel spugen, erg misselijk worden en om je leven zo lang mogelijk te kunnen behouden, zullen de dokters je aan verschillende apparaten vastmaken en ieder die je kent zal je zo hulpeloos zien.
In deze twee gevallen zou je kunnen beslissen om de dood te bespoedigen. Euthanasie roept veel emoties op. Letterlijk betekent het woord: ‘goede dood’. Eu = goed, Thanatos = dood. Vroeger werd de term euthanasie dan ook gebruikt voor begeleiding naar een goede dood. Hedendaags houdt het in dat iemand helpt bij het doden van een bepaald persoon die hiervoor toestemming heeft gegeven. Er wordt tevens onderzocht of men dit wel mag doen, zonder dat het wordt gezien als moord of zelfdoding. Euthanasie plegen gebeurt niet zomaar. Er zijn verschillende eisen waaraan moet worden voldaan:
Er moet een vrijwillige en een goed doordachte verzoek zijn van de patiënt.
Er moet sprake zijn van ondraaglijk en/of uitzichtloos lijden.
Er is een verklaring van de patiënt, het liefst schriftelijk, zoals de officiële euthanasieverklaring.
De arts moet uitvoerig hebben overlegd met de patiënt.
Er moet een tweede, onafhankelijke arts, bij worden gehaald. Als het over geestelijk lijden gaat, moet er een psychiater bij worden gehaald, die een onderzoek instelt.
Er moet een zorgvuldig verslag zijn van het hele gebeuren en het medische dossier moet compleet zijn.
Er wordt bij euthanasie een specifiek medicijn toegediend. Dit medicijn laat de patiënt sterven. Het is situatie-afhankelijk of de patiënt het medicijn zelf toedient of dat de artst dit doet. Er kan gesproken worden van zelfdoding als de patiënt dit zelf doet. De Nederlandse wet staat sinds april 2001 euthanasie toe. Voor deze tijd waren er enkel wetten die euthanasie strafbaar stellen. In de nieuwe wet blijft euthanasie in principe strafbaar. De arts moet zorgvuldig te werk gaan, want anders hangt hem een gevangenisstraf van maximaal twaalf jaar boven het hoofd. De arts moet na afloop de euthanasie melden bij een speciale commissie die bepaalt of alle regels zijn opgevolgd. Wanneer dit niet het geval blijkt te zijn, dan legt deze commissie de situatie voor bij de officier van justitie die bepaald wat de consequenties hiervoor zijn. Nederland is het eerste land in Europa wat de vrijwillige zachte dood in een wet heeft vastgelegd.
Argumenten
Wanneer men geen perspectief heeft op een bepaalde mate van kwaliteit van leven, dan mag euthanasie. Hiermee bedoel ik ook mensen die ongeneeslijk ziek zijn en geen perspectief meer hebben op een gezonde toekomst. In beide gevallen zullen patiënten anders mogelijk andere manieren vinden om zich van het leven te beroven, zoals bijvoorbeeld zelfmoord. Dit is voor zowel de patiënt als de familie veel zwaarder en pijnlijker dan de vredige dood die hen bij euthanasie wordt ‘gegund’. Er zijn mensen die tegen euthanasie zijn. Hiervoor geldt bijvoorbeeld het vertrouwen in de overheid. Mensen kunnen bang zijn dat euthanasie onterecht bij hen gepleegd wordt. Met name ouderen zijn hier bang voor, omdat zij het gevoel hebben alleen maar geld te kosten voor de maatschappij. Hierdoor creeëren zij deze angst. Tevens is geloof een reden om tegen euthanasie te zijn. Zelfdoding is voor een aantal geloven een zonde. Er wordt gezegd dat het leven een geschenk van God is en dat je dit niet mag afwijzen. God is de enige die het leven mag beëindigen. Daar tegenover staat echter dat men zich wel mag laten doden door iemand anders. Tevens mag men doden in een rechtvaardige oorlog, doden als straf en doden uit noodweer. Euthanasie zou volgens anderen een egoïstische daad zijn, vooral ten opzichte van familie en vrienden. Er zijn mensen die vinden dat de lasten bij de familie worgen gelegd en dat hen bij euthanasie veel verdriet wordt aangedaan. Is het echter juist niet veel ‘beter’ dat zij rustig afscheid kunnen nemen van hun geliefde?
Twee mensen hebben gestemd. Allebei zijn zij het oneens met de stelling. Bedankt voor het stemmen! 🙂
Stelling: Alle alcoholreclames moeten verboden worden.
Voorargumenten
Het alcoholgebruik onder jongeren is de afgelopen jaren drastisch toegenomen, waaronder tevens het vroegtijdig alcoholgebruik onder jongeren. De mogelijke reden hiervoor is dat alcohol algemeen geaccepteerd is. Mensen vergeten echter dat alcohol bij velen ernstige schade aanricht, vooral als het overmatig gebruik betreft. Denk hierbij aan persoonlijke problemen, vandalisme en gezondheidsproblemen.
Een opsomming van de factoren die dit probleem veroorzaken:
Mensen worden verleid door alcoholreclames;
Alcohol is niet duur;
Alcohol is gemakkelijk te verkrijgen, ook voor minderjarigen
Regels worden niet strikt gehandhaafd met als gevolg nummer 3: het makkelijk verkrijgen van alcohol.
Een wetenschappelijk onderzoek van de universiteit van Twente en STAP stelt dat effectieve maatregelen tegen (overmatig) alcoholgebruik door minderjarigen zijn:
Flinke accijnsheffing;
Beperkte reclame;
Beperkte beschikbaarheid door gereguleerde verkoop;
Strikte handhaving van regels.
Het beperken van alcoholreclames blijkt dus een effectieve maatregel te zijn. Hiervoor zijn drie argumenten:
Verleidingsargument: het doel van alcoholreclames is om de kijker te verleiden om het product te gaan kopen. Het probleem hierbij is echter dat ook minderjarigen deze reclames zien, met als gevolg dat ook zij verleid worden tot het kopen van alcohol. Dit heeft als gevolg dat minderjarigen op allerlei manieren aan alcohol proberen te komen. Zij gaan vroegtijdig alcohol gebruiken en overtreden zodoende de wet. Minderjarige kijkers worden zodoende via alcoholreclames verleid tot het overtreden van de wet.
Gezondheidsargument: niet alleen het aantal vroegtijdige alcoholgebruikers is de voorgaande jaren flink gestegen. Het alcoholgebruik onder jongeren en jongvolwassenen is tevens toegenomen. Jeugdig drankmisbruik remt de ontwikkeling van de hersenen. Het probleem wordt steeds ernstiger, omdat het de alcoholgebruikers steeds jonger worden.
Verloren-geld-argument: alcoholmisbruik kost de maatschappij ongeveer vijf miljard euro per jaar. De helft bestaat uit kosten door verlies aan arbeidsproductiviteit. Anderhalf miljard hiervan betreft de kosten van uitkeringen aan alcoholverslaafden. De schade door verkeersongelukken is jaarlijk vierhonderd miljoen euro. De rest van het geld wordt besteed aan gezondheidszorg en justitie.
Tegenargumenten:
De alcoholindustrie doet al voldoende om het probleem te bestrijden: zij zijn zeker voorstander van reclamecampagnes tegen drinken onder de achttien jaar, de Bob-campagne en voorlichting over de rol van alcohol. Een alcoholreclameverbod invoeren gaat hen echter te ver.
De echte oorzaak achter het toenemende en vroegtijdige alcoholgebruik onder jongeren is het gegeven dat regels niet strikt worden nagekomen, waardoor het voor jongeren makkelijk is om alcohol te nuttigen. Alcohol is tevens bijna overal te verkrijgen. De overheid dient zich te richten op deze oorzaak, want alcoholreclames verbieden is slechts een symptoombestrijding.
Kinderen beginnen vaak thuis met het drinken van alcohol. Zij leren dit van hun ouders, middels een wijntje tijdens een speciale gelegenheid bijvoorbeeld. Thuis maken zij kennis met alcohol. Ouders hebben hier dus veel invloed bij; het hangt af van de drinkgewoonte van ouders en in hoeverre ouders streng of soepel zijn met de regels en limieten. Als een jongere van zijn vader mag drinken wanneer hij of zij wilt en soms zelfs hoeveel hij of zij wilt, dan kan de regering wel zijn best doen maar dan hebben de ouders toch een grotere invloed op het drinkgedrag van deze jongere.
In Noorwegen is er sprake van een volledig verbod op alcoholreclames. Het resultaat: een stijgende alcoholconsumptie onder de bevolking; het heeft dus geen effect. Door het alcoholreclameverbod proberen producenten andere manieren te bedenken om toch een nieuw of al bestaand product te promoten. Er is een ontwikkeling gaande in Noorwegen, waarbij de industrie probeert via mond tot mond reclame te werken. Producenten betalen obers om hun producten aan te prijzen bij klanten of via internet et cetera.
Ik wissel het dinsdagprogramma en donderdagprogramma eventjes om. Morgen ga ik namelijk week 26 van My Bucket List ‘voltooien’. Daar zal ik donderdag iets over schrijven. Om deze reden publiceer ik vandaag de stelling van deze week.
Hoe kun je mee discussiëren?
Vul de poll in;
Geef in een reactie aan waarom je het eens/oneens bent met de stelling.Je mag op elkaar reageren (graag zelfs!)
Volgende week zal ik de uitkomsten van de poll kort bespreken.
Vier mensen hebben gereageerd. Twee mensen zijn het met de stelling eens. Twee mensen zijn het oneens met de stelling. Bedankt voor het stemmen! 🙂
Er komt een sociaal leenstelsel in de plaats van de studiefinanciering. Een sociaal leenstelsel bespaart de overheid 800 miljoen euro. Dit geld kunnen zij direct laten terugvloeien naar het hoger onderwijs. Gezien de huidige economische situatie kan dit geld niet zomaar op een andere manier vrijgemaakt worden. Het sociaal leenstelsel bewerkstelligt marktwerking. Niet alleen het geld van de overheid gaat er voor zorgen dat het onderwijs qua kwaliteit verbetert. Studenten zullen ook meer kwaliteit eisen omdat zij nu zelf hun geld in de studie steken. Het betalen van de eigen studie heeft als psychisch effect dat men vanzelfsprekend de studie serieuzer neemt. Nu zijn er veel studenten die er vele jaren over doen om hun studie af te ronden, wat de overheid ontzettend veel geld kost en bovendien verdienen de studenten ook nog eens een jaartje minder voor de overheid. Dit betreft een zeer liberale denkwijze, maar in tijden van de recessie kan de Nederlandse samenleving niet anders dan het op deze wijze benaderen. Het systeem waarbij men zelf betaalt voor de studie stimuleert het maken van een beter passende studiekeuze én een sneller afstudeerproces.
Het aantal studenten zal maar in beperkte mate afnemen. Het gaat hierbij immers om hoogopgeleiden, die waarschijnlijk zichzelf wel zullen realiseren dat zij het makkelijk gaan redden om hun studieschuld af te betalen naarmate zij een baan hebben gevonden. Men kan tevens aannemen dat hoogopgeleiden in staat zijn om hun studie in één keer te kunnen afronden en dat zij geen denkwijze hebben als; ‘Ach, zo duur is het niet, dus ik doe er maar wat langer over’. Het sociaal leenstelsel is simpelweg een stok achter de deur die ervoor zorgt dat niet zomaar iedereen een diploma kan krijgen – maar alleen de mensen die het ook echt verdienen (als het gaat om de inzet betreffende deze studie).
Een student met een diploma kan – zelfs ten tijde van een economische crisis – prima een baan vinden. Hierdoor zullen zij in staat zijn om de lening terug te betalen. Tevens wordt er regelmatig gesuggereerd dat er bij het afschaffen van de studiefinanciering studenten geen hbo of wo meer kunnen volgen. Het Nederlands hoger onderwijs blijkt niet prijsgevoelig te zijn. Deze studenten hebben geen moeite met het investeren in hun toekomst. Tevens is de langstudeer-boete afgeschaft, dus men kan gewoon naast de studie werken en mogelijk langer over de opleiding doen. Als student kan men tegen zachte voorwaarden geld lenen voor de studie. Als men na de studie geen baan kan vinden of een baan die weinig betaalt, dan heeft men nog twintig jaar om de schuld terug te betalen. Als men het niet kan opbrengen om de lening binnen twintig jaar terug te betalen, dan wordt de restschuld kwijtgescholden. Het afbetalen van de lening is inkomensafhankelijk.
Studenten profiteren van de wijze waarop de studiefinanciering is geregeld. Van studenten mag er wel iets meer gevraagd worden. Iedereen moet tegenwoordig qua financiën inleveren. Voor de overheid geldt tevens dat centjes maar één keer kunnen worden uitgegeven. Het is dan ook belangrijk dat deze euro’s zo adequaat mogelijk worden gespendeerd. Er zijn héél veel mensen die profiteren van de studiefinanciering, denk hierbij aan buitenlandse studenten. Volgens de richtlijnen van de Europese Unie mogen zij niet meer collegegeld betalen dan de Nederlandse studenten. Zij kunnen dus heel veel profiteren van onze studiefinanciering, omdat het studeren in het eigen land veel duurder is. Als we een leenstelsel invoeren zullen zij later ook gewoon geld aan de Nederlandse overheid terug moeten betalen. Als belastingbetaler is men beter af met het nieuwe leenstelsel. Het geld wordt efficiënter besteed, waardoor de kosten zullen dalen.
Ik wissel het dinsdagprogramma en donderdagprogramma eventjes om. Morgen ga ik namelijk week 25 van My Bucket List ‘voltooien’. Daar zal ik donderdag iets over schrijven. Om deze reden publiceer ik vandaag de stelling van deze week.
Hoe kun je mee discussiëren?
Vul de poll in;
Geef in een reactie aan waarom je het eens/oneens bent met de stelling.Je mag op elkaar reageren (graag zelfs!)
Volgende week zal ik de uitkomsten van de poll kort bespreken.
Staatssecretaris Ross van Volksgezondheid heeft opdracht gegeven om een onderzoek te verrichten naar verstandelijk beperkte ouders en hun gezin. Dit onderzoek is uitgevoerd door de Universiteit van Amsterdam en de Vrije Universiteit. Er is na hun onderzoek vastgesteld dat er 1549 gezinnen zijn met verstandelijk beperkte ouders. In 789 hiervan is de Raad voor de Kinderbescherming ingeschakeld of zijn de kinderen uit huis geplaatst. In nog eens 253 gezinnen is er sprake van problematisch ouderschap. In 507 gezinnen is het ouderschap goed genoeg. Deze ouders krijgen professionele hulpverlening en steun van familie en eventueel vrienden.
In de regel verloopt ouderschap door verstandelijk beperkten problematisch. Vaak hebben deze ouders geen realistisch beeld van wat het inhoudt om kinderen op te voeden. Zij willen iets voor zichzelf om te verzorgen – hun eigen gemaakte pop. Zij zijn niet voorbereid op het gegeven dat kinderen je nachten wakker kunnen houden, altijd als eerste mogen eten en aandacht vragen als je ergens anders mee bezig bent. Verstandelijk beperkten kunnen ook oprecht boos worden als hun kind een stukje LEGO van hen afpakt. Als een kind huilt, denken zij geregeld dat hij of zij dit doet om hen te pesten. Verstandelijk beperkte ouders weten niet hoe ze hiermee moeten omgaan.
Baby Naomi is een voorbeeld van hoe slecht het kan aflopen. Naomi bleef maar huilen en haar verstandelijk beperkte ouders wisten niet hoe ze hiermee om moesten gaan. Door haar te schudden probeerden ze haar stil te krijgen. Naomi werd echter maar niet stil en uiteindelijk hebben haar ouders haar dood geschud. Dit gebeurde niet opzettelijk. Haar ouders begrepen het gewoonweg niet. Naomi’s ouders zijn dan ook oprecht verdrietig over de dood van hun kind.
Als een kind uit huis wordt geplaatst, omdat de ouders er niet voor kunnen zorgen, is dit voor zowel de kinderen als de ouders een traumatische ervaring. Verstandelijk beperkte ouders begrijpen niet waarom hun kind weg moet en zijn hier heel verdrietig over. Het is voor hun gemoedstoestand dan ook alles behalve bevorderend.
Wanneer het wel goed gaat, omdat ouders professionele hulpverlening krijgen, is er een groot risico op een zeer ingewikkelde kind-ouderrelatie. Kinderen van verstandelijk beperkte ouders zijn namelijk geregeld niet verstandelijk beperkt en stijgen qua intelligentie boven hun ouders uit. Dit heeft als gevolg dat een kind zijn of haar best gaat doen om de ouder tegemoet te komen. De rollen worden hierdoor omgedraaid. Kind wordt ouder en ouder wordt kind. Het betreft een ongezonde situatie voor een kind om in op te groeien. Het meisje of jongetje heeft geen normale jeugd en krijgt niet de kans om kind te zijn. Een uit huis plaatsing is, zoals eerder gezegd, an sich al een zeer traumatische ervaring voor kinderen, maar de gebeurtenissen vooraf aan deze uit huis plaatsing zijn wellicht nog traumatischer. Verstandelijk beperkte ouders kunnen niet goed voor zichzelf zorgen; de omgeving is vaak vervuild, ze kunnen niet koken of vergeten dat gewoon. Hierdoor kan een kindje ondervoed raken. Het allerbelangrijkste is echter dat het kind lichamelijk mishandeld kan worden. De verstandelijk beperkte ouders weten niet wat ze met hun boosheid moeten en rammen er daardoor op los. Dit kunnen kleine kinderen ook doen als zij hun zin niet krijgen. Meestal is het dan de ouder die het kind corrigeert. In het geval van verstandelijk beperkte ouders dient het kind de ouder te corrigeren.
Uit onderzoek blijkt dat verstandelijk beperkten alleen met professionele hulpverlening in staat zijn een kind op te voeden. Er moet voortdurend iemand aanwezig zijn die de situatie in de gaten houdt. Eigenlijk hebben niet de ouders, maar andere mensen, de verantwoordelijkheid over het kind. Een kind dat niet van hen is. De zorg voor een verstandelijk beperkte is zwaar, omdat je voor alles moet zorgen en overal aan moet denken. Als hier een kind bij komt, wordt deze taak nog zwaarder. Het is voor de omgeving vaak ook heel moeilijk om te zien hoe een opvoeding misloopt. Een uit huis plaatsing van een kind is niet alleen traumatisch voor de ouders en het kind, maar tevens voor hun omgeving.
Echter heeft iedereen het recht op het krijgen van kinderen. Ontmoedigingsbeleid is eigenlijk de enige optie om een zwangerschap bij verstandelijk beperkten te voorkomen. Zij krijgen een goede voorlichting over wat de opvoeding van een kind precies inhoudt. Hierdoor zien zij in dat het opvoeden van een kind niet weggelegd is voor hen. Verplichte anti-conceptie is in Nederland niet mogelijk, vanwege het in de Grondwet vastgelegde recht op lichamelijk integriteit. En hoe groot is de stap van verplichte anti-conceptie bij verstandelijk beperkten naar verplichte anti-conceptie bij bijvoorbeeld tienermoeders nog? Niet groot lijkt me!
De wereld van Anna 