Recensie ‘The Age of Adaline’

Tell me something I can hold on to forever and never let go.

The Age of Adaline is een Amerikaanse romantische film uit 2015, geregisseerd door Lee Toland Krieger. De hoofdrollen worden vertolkt Blake Lively en Michiel Huisman.

The Age of Adaline is te huren via interactieve televisie van KPN. 

Films kies ik altijd heel doelbewust, simpelweg omdat ik het niet trek om (meer dan) anderhalf uur naar een slecht verhaal te kijken. The Age of Adaline trok mij juist aan vanwege het verhaal en uiteraard de hoofdrolspelers. Michiel Huisman is een Nederlandse acteur en Blake Lively speelt tevens in een serie die ik graag volg: Gossip Girl. Ik had er niet heel hoge verwachtingen van, omdat ik zowel Michiel als Blake niet bijzonder goed vind acteren. Blake heeft mijn verwachtingen wel overtroffen. Adaline is bijna het tegenovergestelde van Serena van der Woodsen, en beide types speelt ze dan toch wel erg overtuigend. Adaline is heel ingetogen, terwijl Serena heel extravagant is. Blake’s lichaamshouding was in The Age of Adaline totaal anders dan in Gossip Girl. Ik heb altijd aangenomen dat Blake in haar privéleven een soort van Serena is, maar hier klopt waarschijnlijk helemaal niets van. Ik heb haar dan ook gigantisch onderschat! 

De film ging mij net iets te langzaam, en veroverde mijn hart helaas niet. Het was een beetje te voorspelbaar en soms iets te overdreven zoetsappig. Ik kon er wel enigszins van genieten, maar het is wel een film die ik weer heel snel vergeten ben. Jammer, want het verhaal is wel ijzersterk. 

Wat is het cijfer dat ik ga geven? Ik geef The Age of Adaline een 6. Ik raad de film niet aan. Het is leuk, maar niet boeiend. Helaas! 

The Age of Adaline @ WordPress

• Summer Movies
• Films #5 | The Proposal & The Age of Adaline
• The Age of Adaline
• F*cking outrageous: ouderdom en onsterfelijkheid in Hollywood
• Film Friday #4 – The Age of Adaline

Date (1) Mister Y. – I’m just not that into you.

Friendship often ends in love; but love in friendship — never.

De ex benaderde mij zaterdagmiddag met de vraag of ik zin had om in de avond bij hem op bezoek te komen. Mijn hart zei natuurlijk weer keihard ‘ja, ja ja’! Ik heb de keuze gemaakt om hem los te laten en het leek me dan ook alles behalve verstandig om inderdaad bij hem op bezoek te gaan. Het is gewoon tijd voor een nieuw hoofdstuk. Ik heb met pijn en moeite tegen hem gezegd dat ik niet langs zou komen. De reden heb ik nog maar even achterwege gehouden. Ik ben nog niet zo sterk om tegen hem te zeggen dat ik hem nooit meer wil zien en dat hij moet ophouden met mij te vragen om met hem af te spreken. Dat dan weer net niet…

In de avond whatsappte Mister Y. me. Ik had wel behoefte aan mannelijk gezelschap (oh, wat een slecht argument om met iemand een date in te plannen!). Ik wilde deze avond niet alleen zijn, omdat ik dan alleen maar aan de ex zou denken en wat hij op dat moment aan het doen was. Toen Mister Y. me vroeg of we samen een filmpje zouden gaan kijken twijfelde ik langere tijd, maar uiteindelijk heb ik toch ja gezegd. Ik trok mijn leukste jurkje uit de kast en zorgde ervoor dat ik er oké uitzag. Dit was exact de reden die Mister Y. aandroeg toen hij een poging waagde om iets te doen dat niets met het kijken van een film te maken had.

Mister Y. is het gewoon net niet voor mij. Ik krijg geen vlinders in mijn buik als ik naar hem kijk. Ik wil hem niet zoenen, ik wil niet echt bij hem zijn, ik voel gewoon niets voor hem… I’m just not that into him. Ik wilde niet dat hij me aanraakte. Ik vermeed al het oogcontact, omdat ik absoluut niet wilde dat hij me zou zoenen. Kort gezegd was deze date een heel slecht plan. Ik merkte dat hij meer wilde. Hij vond dat ik er onweerstaanbaar uitzag. Dat kon ik helaas niet van hem zeggen. Het was sowieso niet slim om met iemand af te spreken, terwijl ik nog steeds tot over mijn oren verliefd ben op de ex.

Ik voelde enkel opluchting toen hij wegging. Niet veel later kreeg ik een whatsappje met de vraag of hij terug mocht komen, omdat hij zin in me had. Ik had mijn gezichtsuitdrukking, toen ik dat whatsappje las, moeten fotograferen. Een foto zegt immers meer dan duizend woorden. Ik heb hem weinig subtiel gezegd dat hij maar weg moet blijven en dat wat hij wil echt niet zou gaan gebeuren.

Van deze ramp heb ik in ieder geval wel geleerd dat ik niet zomaar random met mannen moet afspreken in de hoop dat ik hierdoor de ex zal vergeten. Ik moet alleen maar met iemand afspreken waar ik een goed gevoel bij heb. Iemand waar ik wel verliefd op kan worden. Dit wordt nog een lang avontuur denk ik; mijn ex vergeten.