Vera Zagt heeft het niet gemakkelijk gehad als kind. Haar moeder zat vaker in een psychiatrische inrichting dan dat ze thuis was, haar autoritaire vader behandelde haar alsof ze een van zijn rekruten was en gepest worden op school was ook eerder regel dan uitzondering. Als volwassene heeft Vera nog altijd een beschadigd zelfbeeld. Ze is inmiddels twintig jaar samen met Lucien Reinders, een succesvol ondernemer. Haar huwelijk, haar werk als dierenfotografe en haar huis – ’t Fort – zijn de drie wankele pijlers waarop haar leven steunt. Wanneer de relatie met Lucien onder druk komt te staan, raakt Vera in paniek en vlucht in een buitenechtelijke verhouding. Dan gebeuren er meer dingen waardoor ze langzaam maar zeker de controle verliest. Om zich te kunnen ontplooien zal Vera zich moeten losmaken van haar traumatische ervaringen en haar zorgvuldig opgebouwde muren moeten afbreken: Vera moet leren leven en vertrouwen krijgen. Maar is het daarvoor niet te laat?
Dit is het eerste E-book wat ik gelezen heb. Eerst stoorde ik me er best aan dat ik niet gewoon lekker een bladzijde kon omslaan en moest ‘schuiven’. Inmiddels ben ik er aan gewend, en al blijft ouderwets een boek lezen het allerfijnst, ik kon wel genieten van dit boek. Tegenlicht heeft op mij een diepe indruk gemaakt. Misschien is dat zelfs nog wel een understatement. Ik heb gerouwd om wat Vera is overkomen. Ik voelde haar verdriet. Toen ik eenmaal het boek uit had gelezen, heb ik een half uur snikkend aan de keukentafel gezeten. Voor mij is dat het teken dat ik geraakt ben door dit boek. Hierdoor ken ik meer waarde toe aan dit boek dan ieder ander boek wat ik voorheen heb gelezen. Natuurlijk weet ik dat niet iedereen zit te wachten op zo’n intens verdriet, maar ik weet ook niet of dit boek iedereen zo zal raken. De vader van Vera Zagt lijkt op mijn vader. Vera Zagt lijkt op mij, en in haar moeder herken ik mezelf van toen ik depressief was. Ik herken de stukken die worden geschreven over haar verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis. Esther Verhoef sleept je mee in het tragische verhaal. Je wordt deelgenoot van het leven van Vera. Ik lees niet vaak heel veel boeken van één auteur achter elkaar, maar inmiddels ben ik begonnen aan het derde boek van Esther Verhoef: Deja vu.
Tegenlicht is tot nu toe het beste boek wat ik heb gelezen. Ik geef het zonder enige aarzeling een 9,5. Er is nog ruimte voor verbetering, maar ik kan me haast niet voorstellen dat ik ooit een boek zal lezen wat meer indruk op me maakt dan Tegenlicht. Ik vind dat vooral social workers zeker tijd moeten maken om dit boek te lezen. Het geeft inzicht in het leven met een depressie, en wat de gevolgen van langdurig pesten in de volwassenheid zijn.
Er is nog niet eerder over Tegenlicht geschreven @ WordPress.
De wereld van Anna 