Telling an introvert to go to a party is like telling a saint to go to Hell.

Afgelopen woensdag was het na heel lange tijd weer eens zover. Dochterlief ging een avondje bij oma logeren en mama ging een hapje doen in de stad, samen met een vriendin. Het eten was héérlijk. 😉 Het drankje na het diner was ronduit saai. Het is de belangrijkste reden waarom ik eigenlijk niet zo heel vaak meer de stad in ga. Het boeit me allemaal niet meer zo, de dronken mensen die alleen maar onzin uitkramen. Ik vind het eerlijk gezegd meer een verspilling van mijn kostbare tijd, dan dat ik er echt van kan genieten.

Over deze ‘stapavond’ kan ik dan ook weinig vertellen. Het was gezellig met mijn lieve vriendin C. maar daar blijft het ook bij. We hebben bij kunnen kletsen en we hebben een paar drankjes genuttigd. In één van de kroegjes kwamen wij een aantal mannen tegen, waarvan één Tsjechisch is. Hij spreekt geen Nederlands en amper Engels. Het was dan ook best moeilijk om een fatsoenlijk gesprek met hem te voeren. Hij typte in zijn telefoon in wat hij wilde zeggen. Awkward. Ik gaf vervolgens in het Engels antwoord terug. Het hele gesprek ging ook helemaal nergens over. Hij wilde weten hoe Nederlandse dames dansen. Hij vroeg of ik het voor wilde doen.  Een dansje doen vind ik best leuk, maar deze avond was ik niet bepaald in de stemming. Het is daarnaast ook niet heel fijn als iemand je vervolgens uitgebreid aan het bekijken is én geforceerd dansen? Das niks voor mij. Het gezeur duurde maar voort, dus ik besloot hem te zeggen dat ik uit België kom en dat ik dus totaal niet weet hoe Nederlandse vrouwen dansen. Leugentje om bestwil mag af en toe best toch? 😉

Eenmaal thuis ging al snel mijn telefoon…Wie o wie zou dat toch zijn geweest?

Binnenkort ga ik nog een drankje nuttigen in de stad (met het WK) en ik ga naar Groots met een zachte G (je bent een Brabander of je bent het niet hè?). Hierover horen jullie snel bericht. Wie weet heb ik dan wel iets boeiends te vertellen! 😀