Stelling #7 Geert Wilders is een gevaar voor de Nederlandse samenleving.

Hoe kun je mee discussiëren?  

• Vul de poll in;
• Geef in een reactie aan waarom je het eens/oneens bent met de stelling. Je mag op elkaar reageren (graag zelfs!)
• Volgende week zal ik de uitkomsten van de poll kort bespreken.

Uitslag vorige poll:

Vijf mensen hebben gestemd. Hiervan zijn 4 mensen het oneens met de stelling. Een persoon is het eens met de stelling.

---

Geert Wilders (Venlo, 6 september 1963) is een Nederlands politicus en partijleider van de Partij voor de Vrijheid. Hij is namens deze partij lid van de Tweede Kamer. Geert Wilders is katholiek opgevoed, maar niet langer praktiserend. Hij begon zijn politieke carrière in 1997 in de Utrechtse gemeenteraad. Hij werd een jaar later Tweede Kamerlid namens de VVD, waarvan hij in 1989 lid was geworden. Hij stapte op 3 september 2004 uit deze fractie, en richtte een eenmansfractie Groep Wilders op. De voortzetting daarvan werd de Partij voor de Vrijheid, waarvan hij na de Tweede Kamerverkiezingen van november 2006 fractievoorzitter werd. Wilders staat bekend als criticus van de islam en heeft uitgesproken standpunten over onderwerpen als immigratie, de vrijheid van meningsuiting en de uitgangspunten van de islam.

Wilders en de VVD (1997-2004)

Wilders kwam bij zijn entree als parlementariër voorjaar 1997 in de publiciteit met een openlijke aanval op psychisch arbeidsongeschikten, waarmee hij een reputatie van “rechtse liberaal” verwierf. Hij slaagde er met zijn kritiek niet alleen in de oppositie tegen zich in het harnas te jagen, maar ook de paarse coalitiegenoten van PvdA en D66. Volgens Wilders zouden de inkomensafhankelijke subsidies, zoals de individuele huursubsidie, voor langdurig werklozen verlaagd moeten worden als prikkel om werklozen aan de slag te krijgen. Hij houdt vol dat zijn voorstellen niet “asociaal” zijn, maar juist “uiterst sociaal”. Over de hardheid van zijn formuleringen zegt hij “Ik ben geen diplomaat, maar politicus”. Hij profileerde zich ook als fel gekant tegen “links” en “de islam”. Hij wekte met zijn favoriete thema’s de indruk als tweeledige missie te hebben: het moslimfundamentalisme bestijden (“De regering ziet de urgentie van de dreiging niet”) en voorkomen dat “links” aan de macht komt (“dan zou de overheid alomtegenwoordig zijn, nog net niet genoeg om te controleren of je je tanden drie keer hebt gepoetst”). Hij diende vanaf 1998 tientallen Kamervragen in over het islamitisch fundamentalisme, zonder dat dit veel losmaakte. Hij kreeg pas na de aanslagen op 11 september 2001 meer aandacht voor de standpunten over de islam die hij daarvóór reeds had geuit, maar waarop hij toen nog niet veel bijval had gekregen. Hij vroeg als enig Kamer steeds weer aandacht voor “ de risico’s van moslim-terreur”. Hij werd vaak meewarig gadegeslagen als hij nieuwe Kamervragen indiende over dit onderwerp. Zijn waarschuwende woorden over het overslaan van de terreur naar Europa werden hooguit beleefd aangehoord en leken als een “excentrieke hobby” van hem te worden beschouw. Toen hij na “9/11” wel meer gehoor kreeg, wilde hij aan zijn eerdere pogingen weinig vuil maken: “Het zal nu wel duidelijk zijn dat ik niet een Kamerlid ben met een gekke hobby. We hebben de gevaren van moslim-extremisme in Nederland grondig onderschat”. Hij had in december 1991 in de Tweede Kamer het moslim-extremisme uitgeroepen tot “een van de grootste bedreigingen” van de komende tien jaar. Terroristische groeperingen zouden vanuit Saoedie-Arabië financieel worden gesteund door rijke families. Internationale samenwerking was vereist om dit te bestrijden. Er werd nauwelijks op gereageerd. D66’er Jan Hoekema stelde dat Wilders het hele Midden-Oosten “door de bril van het terrorisme” bekeek. Hij wist, ondanks verzet van linkse fracties (PvdA, GroenLinks en SP), een meerderheid te verwerven voor een motie, waarin toenmalige minister van Buitenlandse Zaken Van Aartsen werd gevraagd een analyse te maken van het moslim-extremisme, inclusief “de mogelijke gevolgen voor Europa en Nederland”. Die analyse bleef daarop lang uit. Wilders voer binnen de VVD steevast een ‘rechtsere’ (meer conservatief-liberale) koers, wat wrijving veroorzaakte met partijgenoten. Zijn partijgenoot minister Van Aartsen moest onder meer het ongelden naar aanleiding van diens uiteindelijke notitie Islamitisch radicalisme: volgens Wilders een teleurstellend stuk. Hij stelde hierover honderd harde vragen, wat een ongebruikelijk hoog aantal was voor een stuk van vijfentwintig kantjes. Wilders: “Van Aartsen blijft in feiten steken en geeft weinig vise. Ik nodig hem uit het studeerkamergehalte van het stuk te overstijgen”. Hij vroeg de minister of hij de regeringen van Saoedie-Arabië, Syrië en Iran “ooit heeft durven aanspreken” op hun directe steun aan Hamas, de Islamitische Jihad en Hezbollah, volgens hem terroristische organisaties.  Wilders vraag in april 2003, als de oorlog in Irak is begonnen, om een spoeddebat over islamitische organisaties en moslim-extremisme in Nederland. Hij bestookte, terwijl Bagdad werd gebombadeerd, de Nederlandse regering met vragen over andere “schurkenstaten”. Landen als Syrië, Iran en Saoedie-Arabië waren in zijn ogen nog bedreigender dan Irak. Hij stelde ook: “De radicale islam is ook voor Europa het grootste gevaar de komende tien jaar”. Een groot deel van het Westen, Nederland incluis, zou dat onderschatten. Hij noemde als voorbeeld de ontwikkeling van lange-afstandsraketten door Iran: “Die hebben een bereik van vijf- à zesduizend kilometer. Ze kunnen Volendam vernietigen”. Wilders rekende ook Saoedie-Arabië tot de “as van het kwaad”, wegens steun aan extremistische organisaties. Volgens Wilders zou de radicalisering van de bevolking in de “schurkenstaten” en elders toenemen door de oorlog in Irak: “Dat maakt de enorme migratiestromen van islamieten naar Europa des te zorgelijker”. Wilders werd al snel de “rechtsbuiten” van de Tweede Kamerfractie van de VVD genoemd, zelfs van het hele parlement. Hij vond dat de VVD een ruk naar rechts zou moeten maken. Hij werd samen met Ayaan Hirsi Ali een van de “enfants terribles” van de VDD genoemd. Hij grossierde in krasse uitspraken, over “die ellendige vakbonden”, over het “laffe standpunt” van het kabinet in de Irak-crisis (wel politieke, geen militaire steun) en over het “multiculturele drama”: “We hebben meer dan een miljoen moslims in ons land. Zo komt je eigen cultuur in het gedang. Om de integratie niet nog moeilijker te maken, moeten we zwaar op de rem bij het toelaten van vreemdelingen. We moeten niet bang zijn voor quotering, selectie op leeftijd en strengere inkomenseisen”. Bron van al het kwaad is de islam: “De islam is niet achterlijk, zoals Fortuyn zei, maar de politieke cultuur in Arabische en islamitische landen is wel achterlijk, middeleeuws zelfs, als het gaat om mensenrechten, vrouwen en homo’s”. In mei 2004 naar aanleiding van zijn uitgesproken stellingnames door een politiek commentator in NRC Handelsblad opgemerkt dat hij liever vijanden dan vrienden zou maken.

Stelling #6 Cosmetische chirurgie moet afgeschaft worden.

Hoe kun je mee discussiëren?  

• Vul de poll in;
• Geef in een reactie aan waarom je het eens/oneens bent met de stelling. Je mag op elkaar reageren (graag zelfs!)
• Volgende week zal ik de uitkomsten van de poll kort bespreken.

---

Cosmetische chirurgie lijkt de hype van de laatste tijd te zijn. Programma’s als ‘Make Me Beautiful’ of ‘Extreme Make-over’ laten zien hoe je van lelijk eendje in een mooie zwaan kunt veranderen. Het ideaalbeeld wordt op de manier – maar zeker ook door andere media – overgebracht op het gewone volk. Nederland lijkt, na de Verenigde Staten van Amerika, ook in de ban van de cosmetische chirurgie, want in één keer blijken die kraaienpootjes of die scheve neus wel heel erg lelijk te zijn. Er wordt vervolgens een afspraak gemaakt bij de chirurg en de persoon in kwestie ziet er direct weer tien jaar jonger uit. De vraag is of cosmetische chirurgie wel de normaalste zaak van de wereld is? Is het niet gewoon onzin dat iedereen wil voldoen aan een bepaald ideaalbeeld wat door de jaren heen is gecreëerd? Dan hebben we het nog niet eens gehad over de enorme prijzen die er voor betaald moeten worden of de enorme risico’s die een ingreep met zich mee brengt. Anderzijds is iedereen baas over eigen lichaam, dus waar zou een ander zich mee moeten bemoeien?

Ik wil wel meteen duidelijk maken dat in deze discussie het geen plastische chirurgie betreft. Plastisiche chirurgie is een reconstructieve chirurgie waarbij bijvoorbeeld mensen die een ongeluk hebben gehad, zo goed mogelijk herstelt worden, of mensen met een andere medische achtergrond. Bij cosmetische chirurgie gaat het enkel en alleen om het uiterlijk.

Argumenten voor

• Het kost erg veel geld, dit geld kun je voor betere doeleinden gebruiken.
• De cosmetische chirurgie branche neemt medici in beslag die beter gebruikt kunnen worden in bijv. ziekenhuizen, zodat de wachtlijsten korter worden.
• Cosmetische ingrepen gaan ook vaak fout, het resultaat hiervan is vaak allesbehalve mooi.
• Het kan verslavend gaan werken, eerst word er een neus recht gezet, vervolgens blijkt de boezem ook behoorlijk te hangen en zo gaat het maar door.
• Iedereen gaat uiteindelijk op elkaar lijken, karakteristieke uiterlijke kenmerken zullen verdwijnen.
• Iedereen krijgt dezelfde soort opgeblazen lippen, strakke gezicht, kleine neus etc.
• Waarom zou je dingen aan jezelf gaan veranderen, als andere mensen besloten hebben dat dat mooier is?
• Cosmetische ingrepen doen erg veel pijn.
• Waarom zou je van een gezond lichaam, in een ongezond lichaam willen veranderen? Je gaat snijden in een gezond lichaam.
• Het blijft vaak niet bij het bedrag dat aan het begin van de operatie genoemd wordt. Bij één op de vijf operaties is gebleken dat er minimaal een tweede operatie moet volgen, om de schade van de eerste operatie te herstellen. In dit geval twee keer zoveel geld dus.
• Het resultaat van een operatie kan ook tegenvallen, het blijkt dan helemaal niet zo mooi te zijn als van te voren werd gezegd, zoals blijvende littekens bijvoorbeeld. Weggegooid geld dus.
• God heeft je lichaam nu eenmaal op deze manier geschapen, daar moet je vrede mee hebben.
• Het zal voor een groter verschil zorgen tussen arm en rijk. Rijk zal in het vervolg knap door het leven gaan en arm lelijk.

Argumenten tegen:

• Het is je eigen lichaam, je moet zelf weten wat je er mee wil doen.
• Het kan mensen een stuk meer zelfvertrouwen geven als ze bijvoorbeeld grotere borsten nemen.
• Waarom zou je geen cosmetische chirurgie ondergaan als je ook make-up, kleding, sieraden of andere lichaamsversieringen gebruikt om er mooier/aantrekkelijker uit te zien?
• Er zijn mensen die er op hun 30e uitzien alsof ze 50 zijn, voor hen is het erg prettig om door middel van cosmetische chirurgie het uiterlijk te krijgen wat bij hun leeftijd past.
• Sommige mensen zijn gewoon echt lelijk, dat heeft echt niets met het heersende ideaalbeeld te maken. Ook al bestond het ideaalbeeld uit dik zijn en scheve tanden hebben, zelfs daarbij zouden ze nog lelijk zijn.
• Je kunt er gewoon simpelweg gelukkiger van worden.
• Met een mooi lichaam kun je veel meer bereiken in het leven, zo word je sneller aangenomen bij een sollicitatie of vind je sneller een partner.
• Bij sommige beroepen is het bijna noodzakelijk om cosmetische chirurgie te ondergaan om in de ‘business’ te blijven. Kijk maar naar een acteur, presentator, zanger of een model.
• Dunner worden gaat een stuk sneller met liposuctie (wegzuigen van vet) dan met lijnen. Het scheelt je veel moeite en tijd.
• Als je faceliften, neuscorrecties of siliconen wilt afschaffen, moet je ook geen beugel nemen of je flaporen recht laten zetten.
• Je moet zelf weten waaraan je je geld wilt uitgeven.
• Je moet respect hebben voor elkaars keuzes.

Stelling #5 Ik doneer aan Unicef

Hoe kun je mee discussiëren?  

• Vul de poll in;
• Geef in een reactie aan waarom je het eens/oneens bent met de stelling. Je mag op elkaar reageren (graag zelfs!)
• Volgende week zal ik de uitkomsten van de poll kort bespreken.

Uitslag vorige poll: 

Zes mensen hebben gestemd. Zij zijn het allemaal eens met de stelling. Bedankt voor het stemmen! 🙂 

Deze keer betreft het niet direct een stelling. Ik wil graag aandacht schenken aan Unicef, omdat zij in mijn ogen goed werk verrichten. 

---

Kinderhandel

Zij had ooit alles in zich om een goede lerares of arts te worden, maar op haar vijftiende werd Channah ontvoerd en voor 130 dollar verkocht om in de prostitutie te werken. Channah groeide op in armoede in Cambodja en is een van de 1,2 miljoen kinderen die jaarlijks wereldwijd worden verhandeld. Kinderen – soms niet ouder dan vijf of zes jaar – die worden ontvoerd, misbruikt of de grens over gesmokkeld: ook naar Nederland. Unicef wil hier iets aan doen.

De geschiedenis van Unicef

Unicef werd op 11 december 1946 opgericht als hulporganisatie voor de kinderen in de tweede wereldoorlog. Er werd voedsel, dekens en kleren gegeven. Kinderen die ziek waren of iets ander werden tevens geholpen. Het was aanvankelijk de bedoeling om Unicef na de wederopbouw van Europa op te heffen. Met de kinderen in Europa ging het na een aantal jaar weer goed, maar in de rest van de wereld niet. Om deze reden bleef Unicef bestaan.  Unicef heeft geholpen met de totstandkoming van het Verdrag van de Rechten van het Kind. Het verdrag is in 1989 aangenomen door bijna alle lidstaten van de verenigde naties. De Verenigde Staten van Amerika en Somalië hebben het verdrag nog niet ondertekend. Alle rechten van het kind staan in het verdrag beschreven, zoals recht op bescherming tegen kinderarbeid en recht op een veilig en gezond leven. Unicef heeft de taak van de VN gekregen om landen te controleren op deze regels. Unicef is nu de grootste ontwikkelingsorganisatie voor kinderen te wereld.

Op het gebied van onderwijs:

• verbeteren van onderwijskansen voor kinderen, met name voor meisjes
• leerkrachten opleiden en bijscholen
• lesmateriaal maken en versturen

Schoon en veilig drinkwater voor iedereen:       

• aanleg van waterpompen en goede wc’s
• opleiding onderhoudsmonteurs
• voorlichting over hygiëne zodat je niet ziek wordt

In de gezondheidszorg:

• inenten van kinderen tegen ziektes
• zwangerschapscontrole
• opzetten van gezondheidscentra
• opleiden van gezondheidsmedewerkers

Zorg en opvang voor:

• straatkinderen
• werkende kinderen
• oorlogskinderen
• alleenstaande kinderen

Bij natuurrampen of oorlog:

• leveren van noodhulpgoederen
• noodonderwijs voor kinderen
• hulp bij herstel en wederopbouw

In de strijd tegen honger:

• groeicontrole van jonge kinderen
• voorlichting over gezonde voeding
• uitleg geven over het verbouwen van groente en fruit

Hoe komt Unicef aan geld

Unicef krijgt geen geld van de VN, maar van de rijke landen. Dit is echter nog niet genoeg en om deze reden worden er ook veel acties gehouden – onder andere op scholen door bijvoorbeeld sponsorlopen te houden. Unicef verdient zelf geld door wenskaarten, speelgoed en T-shirts te verkopen. Ongeveer 4000 vrijwiliigers verkopen alles. Unicef krijgt ook veel geld door giften van donateurs.

Een paar voorbeelden van goederen die Unicef koopt.

• Een pomp waar 250 mensen water kunnen halen kost: €136.13
• Eén kind inenten tegen 6 kinderziektes (inentingsstof en spuiten): €13.61
• Potloden en puntenslijpers voor 40 leerlingen: €1.36
• Een tent voor 8 personen: €193.86
• Drie vitamine A-pillen om een kind een jaar te beschermen tegen oogziekte: €0.07

Wie werken er voor Unicef

Unicef heeft net als een voetbalvereniging een bestuur. In dat bestuur zitten mensen uit 41 landen. Unicef werkt in arme landen en hier staat dan ook hun kantoren. Alle hulp wordt vanuit hier geregeld. In Denemarken is een opslagplaats voor alle goederen. Die opslagplaats wordt Unipac genoemd. Hier liggen alle goederen die Unicef nodig heeft. In het pakhuis is ook een afdeling noodhulp. Als er een ramp plaatsvindt kunnen die goederen direct verstuurd worden.

Actie tegen kinderhandel

De twaalfjarige Célestin en zijn tienjarige broer werkten twee jaar lang in Cotonou, de hoofdstand van Benin. Zij moesten er van vijf uur ’s ochtends tot middernacht meel stampen en malen, terwijl hun baas tegen hen schreeuwe. Célestin verloor een topje van zijn vinger door het gevaarlijke werk. Zij zijn dankzij Unicef weer terug in hun dorp Tokpoe, bij hun moeder Deborah. Hun moeder gaf haar zoons mee aan een vrouw die naar de stad ging en een betere toekomst beloofde voor de kinderen. Zij zou voor haar zoons zorgen. Deborah gaf haar zoons vol vertrouwen aan de vrouw mee vanwege het gegeven dat zij in een arm dorp woonde. Célestin, met zijn heldere maar tegelijkertijd verdrietige blik, vergeeft het zijn moeder. Hij weet dat hij na zijn eigen ervaring in de toekomst nooit dezelfde fout zou maken met zijn kinderen. Hij zit nu op school en werkt hard. Kinderen worden in Benin op het platteland ondergebracht bij familie in de stad. Daar zijn goede scholen en hebben zij meer kans op een goede toekomst. Veel kinderen komen echter ook in handen van kinderhandelaren en worden over de grens gezet: in buurlanden als Nigeria en Ivoorkust zijn kinderen uit Benin het slachtoffer van uitbuiting: ze worden geslagen, onderdrukt en doen zwaar werk. Omdat ze illegaal zijn, hebben ze geen enkel recht, dus ook niet op bescherming. Voor een half miljoen werkende kinderen in een klaslokaal onbekend terrein: 88 procent is nooit naar school geweest. De regering van Benin heeft dankzij Unicef een internationale conventie tegen kinderarbeid getekend. Een wet tegen kinderhandel is in de maak. Unicef leidt mensen op om onderwijs te promoten. Als kinderen naar school gaan, is het lastiger om in handen te komen van kinderhandelaren. Bovendien leren ze voor zichzelf op te komen. Ook worden er waterputten aangelegd zodat meisjes minder tijd kwijt zijn met water halen en dus gewoon naar school kunnen.

Stelling #4 Euthanasie mag.

Hoe kun je mee discussiëren?  

• Vul de poll in;
• Geef in een reactie aan waarom je het eens/oneens bent met de stelling. Je mag op elkaar reageren (graag zelfs!)
• Volgende week zal ik de uitkomsten van de poll kort bespreken.

Uitslag vorige poll: 

Vier mensen hebben gestemd. Twee mensen zijn het eens met de stelling. Twee mensen zijn het oneens met de stelling. Bedankt voor het stemmen! 🙂

---

Heb je deze documentaire nog niet gezien? Dan wil ik je aanraden om het sowieso wel te bekijken! Het heeft zo’n indruk gemaakt op mij. Heel veel respect voor nachtvlinder Priscilla. Rest in peace.

Stel jezelf eens voor: je bent zo’n negentig jaar en het enige wat je nog kunt is een beetje mompelen en slapen, en zelfs dit doet al pijn. Het enige wat je nog weet is dat een plastic appel van de fruitmand op tafel niet te eten is. Je hebt dit net uitgeprobeerd en jouw kunstgebit is nu in de appel achtergebleven.

Zou jij zo kunnen leven?

Stel jezelf eens voor: je bent niet oud, maar nog erg jong. Je bent 25 jaar en je hebt een heel erge ziekte, zoals kanker. Na langdurige behandeling krijg je te horen dat je nog maar een paar jaar zult leven en deze jaren zullen niet prettig zijn. Je zal onvrijwillig kaal worden, veel spugen, erg misselijk worden en om je leven zo lang mogelijk te kunnen behouden, zullen de dokters je aan verschillende apparaten vastmaken en ieder die je kent zal je zo hulpeloos zien.

In deze twee gevallen zou je kunnen beslissen om de dood te bespoedigen. Euthanasie roept veel emoties op. Letterlijk betekent het woord: ‘goede dood’. Eu = goed, Thanatos = dood. Vroeger werd de term euthanasie dan ook gebruikt voor begeleiding naar een goede dood. Hedendaags houdt het in dat iemand helpt bij het doden van een bepaald persoon die hiervoor toestemming heeft gegeven. Er wordt tevens onderzocht of men dit wel mag doen, zonder dat het wordt gezien als moord of zelfdoding. Euthanasie plegen gebeurt niet zomaar. Er zijn verschillende eisen waaraan moet worden voldaan:

• Er moet een vrijwillige en een goed doordachte verzoek zijn van de patiënt.
• Er moet sprake zijn van ondraaglijk en/of uitzichtloos lijden.
• Er is een verklaring van de patiënt, het liefst schriftelijk, zoals de officiële euthanasieverklaring.
• De arts moet uitvoerig hebben overlegd met de patiënt.
• Er moet een tweede, onafhankelijke arts, bij worden gehaald. Als het over geestelijk lijden gaat, moet er een psychiater bij worden gehaald, die een onderzoek instelt.
• Er moet een zorgvuldig verslag zijn van het hele gebeuren en het medische dossier moet compleet zijn.

Er wordt bij euthanasie een specifiek medicijn toegediend. Dit medicijn laat de patiënt sterven. Het is situatie-afhankelijk of de patiënt het medicijn zelf toedient of dat de artst dit doet. Er kan gesproken worden van zelfdoding als de patiënt dit zelf doet. De Nederlandse wet staat sinds april 2001 euthanasie toe. Voor deze tijd waren er enkel wetten die euthanasie strafbaar stellen. In de nieuwe wet blijft euthanasie in principe strafbaar. De arts moet zorgvuldig te werk gaan, want anders hangt hem een gevangenisstraf van maximaal twaalf jaar boven het hoofd. De arts moet na afloop de euthanasie melden bij een speciale commissie die bepaalt of alle regels zijn opgevolgd. Wanneer dit niet het geval blijkt te zijn, dan legt deze commissie de situatie voor bij de officier van justitie die bepaald wat de consequenties hiervoor zijn. Nederland is het eerste land in Europa wat de vrijwillige zachte dood in een wet heeft vastgelegd.

Argumenten
Wanneer men geen perspectief heeft op een bepaalde mate van kwaliteit van leven, dan mag euthanasie. Hiermee bedoel ik ook mensen die ongeneeslijk ziek zijn en geen perspectief meer hebben op een gezonde toekomst. In beide gevallen zullen patiënten anders mogelijk andere manieren vinden om zich van het leven te beroven, zoals bijvoorbeeld zelfmoord. Dit is voor zowel de patiënt als de familie veel zwaarder en pijnlijker dan de vredige dood die hen bij euthanasie wordt ‘gegund’. Er zijn mensen die tegen euthanasie zijn. Hiervoor geldt bijvoorbeeld het vertrouwen in de overheid. Mensen kunnen bang zijn dat euthanasie onterecht bij hen gepleegd wordt. Met name ouderen zijn hier bang voor, omdat zij het gevoel hebben alleen maar geld te kosten voor de maatschappij. Hierdoor creeëren zij deze angst. Tevens is geloof een reden om tegen euthanasie te zijn. Zelfdoding is voor een aantal geloven een zonde. Er wordt gezegd dat het leven een geschenk van God is en dat je dit niet mag afwijzen. God is de enige die het leven mag beëindigen. Daar tegenover staat echter dat men zich wel mag laten doden door iemand anders. Tevens mag men doden in een rechtvaardige oorlog, doden als straf en doden uit noodweer. Euthanasie zou volgens anderen een egoïstische daad zijn, vooral ten opzichte van familie en vrienden. Er zijn mensen die vinden dat de lasten bij de familie worgen gelegd en dat hen bij euthanasie veel verdriet wordt aangedaan. Is het echter juist niet veel ‘beter’ dat zij rustig afscheid kunnen nemen van hun geliefde?

Ik wissel het dinsdagprogramma en donderdagprogramma eventjes om. Morgen ga ik namelijk week 26 van My Bucket List ‘voltooien’. Daar zal ik donderdag iets over schrijven. Om deze reden publiceer ik vandaag de stelling van deze week.

Hoe kun je mee discussiëren?  

• Vul de poll in;
• Geef in een reactie aan waarom je het eens/oneens bent met de stelling. Je mag op elkaar reageren (graag zelfs!)
• Volgende week zal ik de uitkomsten van de poll kort bespreken.

Uitslag vorige poll: 

Vier mensen hebben gereageerd. Twee mensen zijn het met de stelling eens. Twee mensen zijn het oneens met de stelling. Bedankt voor het stemmen! 🙂 

---

Er komt een sociaal leenstelsel in de plaats van de studiefinanciering. Een sociaal leenstelsel bespaart de overheid 800 miljoen euro. Dit geld kunnen zij direct laten terugvloeien naar het hoger onderwijs. Gezien de huidige economische situatie kan dit geld niet zomaar op een andere manier vrijgemaakt worden. Het sociaal leenstelsel bewerkstelligt marktwerking. Niet alleen het geld van de overheid gaat er voor zorgen dat het onderwijs qua kwaliteit verbetert. Studenten zullen ook meer kwaliteit eisen omdat zij nu zelf hun geld in de studie steken. Het betalen van de eigen studie heeft als psychisch effect dat men vanzelfsprekend de studie serieuzer neemt. Nu zijn er veel studenten die er vele jaren over doen om hun studie af te ronden, wat de overheid ontzettend veel geld kost en bovendien verdienen de studenten ook nog eens een jaartje minder voor de overheid. Dit betreft een zeer liberale denkwijze, maar in tijden van de recessie kan de Nederlandse samenleving niet anders dan het op deze wijze benaderen. Het systeem waarbij men zelf betaalt voor de studie stimuleert het maken van een beter passende studiekeuze én een sneller afstudeerproces.

Het aantal studenten zal maar in beperkte mate afnemen. Het gaat hierbij immers om hoogopgeleiden, die waarschijnlijk zichzelf wel zullen realiseren dat zij het makkelijk gaan redden om hun studieschuld af te betalen naarmate zij een baan hebben gevonden. Men kan tevens aannemen dat hoogopgeleiden in staat zijn om hun studie in één keer te kunnen afronden en dat zij geen denkwijze hebben als; ‘Ach, zo duur is het niet, dus ik doe er maar wat langer over’. Het sociaal leenstelsel is simpelweg een stok achter de deur die ervoor zorgt dat niet zomaar iedereen een diploma kan krijgen – maar alleen de mensen die het ook echt verdienen (als het gaat om de inzet betreffende deze studie).

Een student met een diploma kan – zelfs ten tijde van een economische crisis – prima een baan vinden. Hierdoor zullen zij in staat zijn om de lening terug te betalen. Tevens wordt er regelmatig gesuggereerd dat er bij het afschaffen van de studiefinanciering studenten geen hbo of wo meer kunnen volgen. Het Nederlands hoger onderwijs blijkt niet prijsgevoelig te zijn. Deze studenten hebben geen moeite met het investeren in hun toekomst. Tevens is de langstudeer-boete afgeschaft, dus men kan gewoon naast de studie werken en mogelijk langer over de opleiding doen. Als student kan men tegen zachte voorwaarden geld lenen voor de studie. Als men na de studie geen baan kan vinden of een baan die weinig betaalt, dan heeft men nog twintig jaar om de schuld terug te betalen. Als men het niet kan opbrengen om de lening binnen twintig jaar terug te betalen, dan wordt de restschuld kwijtgescholden. Het afbetalen van de lening is inkomensafhankelijk.

Studenten profiteren van de wijze waarop de studiefinanciering is geregeld. Van studenten mag er wel iets meer gevraagd worden. Iedereen moet tegenwoordig qua financiën inleveren. Voor de overheid geldt tevens dat centjes maar één keer kunnen worden uitgegeven. Het is dan ook belangrijk dat deze euro’s zo adequaat mogelijk worden gespendeerd. Er zijn héél veel mensen die profiteren van de studiefinanciering, denk hierbij aan buitenlandse studenten. Volgens de richtlijnen van de Europese Unie mogen zij niet meer collegegeld betalen dan de Nederlandse studenten. Zij kunnen dus heel veel profiteren van onze studiefinanciering, omdat het studeren in het eigen land veel duurder is. Als we een leenstelsel invoeren zullen zij later ook gewoon geld aan de Nederlandse overheid terug moeten betalen.  Als belastingbetaler is men beter af met het nieuwe leenstelsel. Het geld wordt efficiënter besteed, waardoor de kosten zullen dalen.

Ik wissel het dinsdagprogramma en donderdagprogramma eventjes om. Morgen ga ik namelijk week 25 van My Bucket List ‘voltooien’. Daar zal ik donderdag iets over schrijven. Om deze reden publiceer ik vandaag de stelling van deze week.

Hoe kun je mee discussiëren?  

• Vul de poll in;
• Geef in een reactie aan waarom je het eens/oneens bent met de stelling. Je mag op elkaar reageren (graag zelfs!)
• Volgende week zal ik de uitkomsten van de poll kort bespreken.

---

Staatssecretaris Ross van Volksgezondheid heeft opdracht gegeven om een onderzoek te verrichten naar verstandelijk beperkte ouders en hun gezin. Dit onderzoek is uitgevoerd door de Universiteit van Amsterdam en de Vrije Universiteit. Er is na hun onderzoek vastgesteld dat er 1549 gezinnen zijn met verstandelijk beperkte ouders. In 789 hiervan is de Raad voor de Kinderbescherming ingeschakeld of zijn de kinderen uit huis geplaatst. In nog eens 253 gezinnen is er sprake van problematisch ouderschap. In 507 gezinnen is het ouderschap goed genoeg. Deze ouders krijgen professionele hulpverlening en steun van familie en eventueel vrienden.

In de regel verloopt ouderschap door verstandelijk beperkten problematisch. Vaak hebben deze ouders geen realistisch beeld van wat het inhoudt om kinderen op te voeden. Zij willen iets voor zichzelf om te verzorgen – hun eigen gemaakte pop. Zij zijn niet voorbereid op het gegeven dat kinderen je nachten wakker kunnen houden, altijd als eerste mogen eten en aandacht vragen als je ergens anders mee bezig bent. Verstandelijk beperkten kunnen ook oprecht boos worden als hun kind een stukje LEGO van hen afpakt. Als een kind huilt, denken zij geregeld dat hij of zij dit doet om hen te pesten. Verstandelijk beperkte ouders weten niet hoe ze hiermee moeten omgaan.

Baby Naomi is een voorbeeld van hoe slecht het kan aflopen. Naomi bleef maar huilen en haar verstandelijk beperkte ouders wisten niet hoe ze hiermee om moesten gaan. Door haar te schudden probeerden ze haar stil te krijgen. Naomi werd echter maar niet stil en uiteindelijk hebben haar ouders haar dood geschud. Dit gebeurde niet opzettelijk. Haar ouders begrepen het gewoonweg niet. Naomi’s ouders zijn dan ook oprecht verdrietig over de dood van hun kind.

Als een kind uit huis wordt geplaatst, omdat de ouders er niet voor kunnen zorgen, is dit voor zowel de kinderen als de ouders een traumatische ervaring. Verstandelijk beperkte ouders begrijpen niet waarom hun kind weg moet en zijn hier heel verdrietig over. Het is voor hun gemoedstoestand dan ook alles behalve bevorderend.

Wanneer het wel goed gaat, omdat ouders professionele hulpverlening krijgen, is er een groot risico op een zeer ingewikkelde kind-ouderrelatie. Kinderen van verstandelijk beperkte ouders zijn namelijk geregeld niet verstandelijk beperkt en stijgen qua intelligentie boven hun ouders uit. Dit heeft als gevolg dat een kind zijn of haar best gaat doen om de ouder tegemoet te komen. De rollen worden hierdoor omgedraaid. Kind wordt ouder en ouder wordt kind. Het betreft een ongezonde situatie voor een kind om in op te groeien. Het meisje of jongetje heeft geen normale jeugd en krijgt niet de kans om kind te zijn. Een uit huis plaatsing is, zoals eerder gezegd, an sich al een zeer traumatische ervaring voor kinderen, maar de gebeurtenissen vooraf aan deze uit huis plaatsing zijn wellicht nog traumatischer. Verstandelijk beperkte ouders kunnen niet goed voor zichzelf zorgen; de omgeving is vaak vervuild, ze kunnen niet koken of vergeten dat gewoon. Hierdoor kan een kindje ondervoed raken. Het allerbelangrijkste is echter dat het kind lichamelijk mishandeld kan worden. De verstandelijk beperkte ouders weten niet wat ze met hun boosheid moeten en rammen er daardoor op los. Dit kunnen kleine kinderen ook doen als zij hun zin niet krijgen. Meestal is het dan de ouder die het kind corrigeert. In het geval van verstandelijk beperkte ouders dient het kind de ouder te corrigeren.

Uit onderzoek blijkt dat verstandelijk beperkten alleen met professionele hulpverlening in staat zijn een kind op te voeden. Er moet voortdurend iemand aanwezig zijn die de situatie in de gaten houdt. Eigenlijk hebben niet de ouders, maar andere mensen, de verantwoordelijkheid over het kind. Een kind dat niet van hen is. De zorg voor een verstandelijk beperkte is zwaar, omdat je voor alles moet zorgen en overal aan moet denken. Als hier een kind bij komt, wordt deze taak nog zwaarder. Het is voor de omgeving vaak ook heel moeilijk om te zien hoe een opvoeding misloopt. Een uit huis plaatsing van een kind is niet alleen traumatisch voor de ouders en het kind, maar tevens voor hun omgeving.

Echter heeft iedereen het recht op het krijgen van kinderen. Ontmoedigingsbeleid is eigenlijk de enige optie om een zwangerschap bij verstandelijk beperkten te voorkomen. Zij krijgen een goede voorlichting over wat de opvoeding van een kind precies inhoudt. Hierdoor zien zij in dat het opvoeden van een kind niet weggelegd is voor hen. Verplichte anti-conceptie is in Nederland niet mogelijk, vanwege het in de Grondwet vastgelegde recht op lichamelijk integriteit. En hoe groot is de stap van verplichte anti-conceptie bij verstandelijk beperkten naar verplichte anti-conceptie bij bijvoorbeeld tienermoeders nog? Niet groot lijkt me!

 

De toekomst van mijn blog begint nu!

Vanaf volgende week gaat de donderdag en vrijdag op mijn blog drastisch veranderen.

Wat gaat er veranderen?

Met pijn in mijn hart zal Alice niet meer iedere donderdag op mijn blog te lezen zijn. Ik blijf wel verder schrijven aan dit fictieve verhaal, maar zal het pas publiceren als het helemaal af is. Kun jij niet wachten tot het moment dat het helemaal af is? Mail dan naar dewereldvananna@outlook.com en je ontvangt iedere donderdag een nieuw hoofdstuk via de mail.

De ‘How to survive’-reeks zal ook verdwijnen. Dit vind ik minder jammer. Ik ben hier eerlijk gezegd ook wel een beetje klaar mee. 🙂

Waarom?

Het is tijd voor iets nieuws! Op dit moment ben ik nog erg zoekende in hoe ik mijn blog vorm wil gaan geven. Ik ben nog niet helemaal tevreden over de lay-out. Verder vind ik veel te veel onderwerpen leuk en interessant. Ik wil een beetje experimenteren met het schrijven over deze onderwerpen om te ontdekken wat bij me past. Daarnaast wil ik ook over onderwerpen schrijven die interessant zijn voor jullie om te lezen.

Hoe gaat de blog er vanaf volgende week uit zien?

Eerder heb ik al aangegeven dat ik graag een discussie op gang wil brengen. Iedere donderdag zal er een stelling online geplaatst worden waarop uiteraard gediscussieerd mag worden. Het gaat hierbij om actuele onderwerpen die mij in ieder geval raken en waarbij ik benieuwd ben hoe anderen hier tegenaan kijken.

De vrijdag zal in het teken staan van – verrassend is het misschien niet – de islam. Ik geloof dat onwetendheid maakt dat (sommige) mensen bang zijn voor de islam. Deze angst zorgt op zijn beurt weer voor boosheid en haat. Na het schrijven van het artikel over Nederlanders en hun angst voor de islam kwam ik er al snel achter dat ik ook best weinig weet over de islam. Het lijkt me leuk en interessant om er meer kennis over op te doen en graag wil ik jullie deelgenoot maken van deze ontdekkingsreis. Het zal aanvankelijk beginnen met desk-research (websites, artikelen et cetera). Stiekem hoop ik via deze weg in contact te komen met een moslim(a) die mij kan vertellen wat de islam voor hem/haar persoonlijk inhoudt en wat hij/zij zelf er van weet. Ik zou het ook leuk vinden als lezers van dit artikel met mij delen wat hun vragen zijn met betrekking tot de islam. Ik zoek het dan graag voor jullie uit! Een nieuw avontuur waar ik heel veel zin in heb! 🙂 Overigens ben ik niet van plan om me te bekeren tot de islam. Mijn drijfveer is gewoon een diepgewortelde interesse naar andere religies en culturen. Ik heb in ieder geval zin in volgende week en ik hoop jullie ook! 😉

Toekomst van mijn blog: meer discussie!

Don’t raise your voice, improve your argument.

Ik wilde graag een discussie op gang brengen. Dat is de reden dat ik ben gaan bloggen. Het was mijn ambitie om andere mensen te raken, zowel op een positieve als negatieve manier. Niemand hoeft het eens te zijn met de manier waarop ik naar de wereld kijk, dat is mijn persoonlijke wereldbeeld. Zou het niet heel saai zijn als iedereen hetzelfde denkt? Het is juist mijn bedoeling om mensen na te laten denken. Ik wil niet dat zij het allemaal met me eens zijn. Deze ambitie is het meest gelukt met mijn omstreden blog over Nederlanders en hun angst voor de islam. Ik had echt geen idee dat er zo’n felle discussie zou ontstaan. Onvoorbereid dat ik was, werd ik na een tijdje echt heel somber van alle reacties die ik kreeg. Een paar maanden heb ik niet meer geblogd. Daarna besloot ik mijn persoonlijke verhaal te vertellen en had ik niet langer het doel meer om mensen te raken met de dingen die ik zei. De makkelijkste weg…

Nu wil ik dit nog wel een tijdje volhouden. Ik vind het heerlijk om te bloggen. Ik vind de hartverwarmende reacties leuk! Ik wil iedereen daar dan ook graag voor bedanken. Als ik naar de statistieken kijk, blijkt wel dat mijn publiek juist de blog over angst voor de islam waardeert. Deze blog wordt het meest bekeken, hierop zijn de meeste reacties gekomen en ga zo maar door. Het blijkt wel dat deze blog hen heeft geraakt. Misschien wil ik in de toekomst dan toch weer meer aandacht gaan besteden aan onderwerpen waarop flink gediscussieerd kan worden. Actuele onderwerpen waarover iedereen wel een bepaalde mening heeft. Het aanwakkeren van emoties is iets waarop ik me wil voorbereiden, omdat negatieve reacties soms toch best vervelend kunnen zijn (zo heb ik zelf ervaren). Het is niet iets wat je zomaar eventjes kan onderschatten. Ik wil niet dat ik weer stop met bloggen, vanwege de overvloed aan negatieve reacties die soms naar mij als persoon gericht zijn. Het is best aangrijpend.

Laat ik voor vandaag wel alvast een mooie stelling er in gooien als opwarmertje. Ik doe dit naar aanleiding van de blog ‘Vrouw laat zien dat er ook een positief verhaal zit achter abortus !!!’ van SPIRITUEEL Boeddha. Het bericht raakte me, vandaar dat ik voor dit onderwerp kies. In Nederland kunnen vrouwen er voor kiezen om abortus te laten plegen. Hiervoor krijgen zij vijf dagen bedenktijd nadat zij bij de dokter zijn geweest omtrent hun zwangerschap. De enige voorwaarde die eigenlijk geldt om abortus te kunnen laten plegen, is dat het op basis van vrijwilligheid gebeurt. De vrouw mag niet gedwongen worden door anderen om abortus te laten plegen. Hierover wordt in de kliniek uitgebreid gesproken. De rechten van het ongeboren kind zijn in het geding, aangezien het recht op leven wordt geschonden, maar kan men al wel spreken over rechten? Heeft een ongeboren kind überhaupt wel rechten? Een kindje dat net geboren is mag je niet zomaar doodslaan of what ever. Waarom mag je wel het leven beëindigen van een ongeboren kind? En dan nog wel op grond van een relatief onbelangrijke reden? Als je abortus verbiedt, kunnen vrouwen die verkracht zijn ook geen aanspraak meer doen op abortus. Hoe moet het dan met hen? En hun kinderen? Het alleen toegankelijk maken voor vrouwen die zijn verkracht, dat is vrijwel onmogelijk. Gaan vrouwen dan niet juist doen alsof ze verkracht zijn om alsnog abortus te kunnen laten plegen? En gaan vrouwen niet juist heel gekke dingen doen als ze het recht op abortus verliezen? Denk hierbij aan vrouwen die een mes in hun eigen vagina steken om de foetus zelf weg te halen, of aan pasgeborene die vermoord worden. Een onderwerp dat veel los zal maken, vermoed ik. Ik wil graag de volgende stelling in de groep  gooien:

Abortus moet verboden worden in Nederland.

Ik ben boos

Ik neem jullie mee naar 16 januari van dit jaar. De dag dat ik de blog plaatste over Nederlanders en hun angst voor de islam. Ik besteed hier vandaag expliciet aandacht aan, omdat ik vrij onverwachts wederom een reactie heb ontvangen onder mijn blog met hierin een filmpje over de vooroordelen van de media over moslims. Weer een reactie waarvan mijn nekharen overeind gaan staan. Ik hoef het woord moslim maar uit te spreken en ik sta regelrecht in de vuurlinie.

Ik las op Facebook het bericht dat E.J. Bron had geplaatst. Ik was vrijwel direct boos en teleurgesteld, want een vriend van mij had deze blog gedeeld. Het doet me altijd pijn om dergelijke haatdragende teksten te lezen. Ik vond het mijn taak om hierop te reageren. Waarom? Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Op een of andere manier probeer ik al heel mijn leven het op te nemen voor kwetsbare groepen in de samenleving. Het maakt me hierbij niet uit of je moslim, christen, atheïst of whatever bent. Het gaat me niet om de geloofsovertuiging op zich. Het gaat me om de manier waarop sommige mensen proberen andere mensen buiten te sluiten, te vernederen, te kwetsen… Ik doe dit niet alleen via internet maar ook in mijn directe leefomgeving. Ik probeer zelf niemand buiten te sluiten. Je zou denken dat dit niet gevaarlijk is toch?

Maar het is wel gevaarlijk om bijvoorbeeld op te komen voor moslims. Toen ik 15 jaar jong was ben ik door gabbers met messen bedreigd, en dan heb ik het niet over 1 gabber maar een hele groep met gabbers die me achterna kwamen met messen. Ik heb gerend voor m’n leven. Reden hiervan was het feit dat ik met een aantal Marokkaanse jongens had gesproken. Ik was, volgens hen, een landverrader. Ik ben belaagd door autochtone Nederlandse jongens die vinden dat ik als Nederlandse vrouw een schande voor hen ben, omdat ik een Turkse vriend had. Iemand zei dat ze precies hetzelfde met mij moeten doen als dat ze met de moffen**** hebben gedaan. Het ergste was dat iemand ooit tegen me zei dat ie me zou laten liggen als ik aangereden zou worden door een auto of whatever. En waarom? Omdat ik weiger een hele groep mensen over één kam te scheren.

Ik probeer te praten met de mensen die moslims haten, ik wil horen hoe het komt dat ze een hele groep zo erg kunnen haten.. Ik wil mijn mening delen. Dat is gevaarlijk. Het is vandaag Vrijheidsdag… Ik heb geleerd dat echt vrij zijn in het delen van je mening in ieder geval hier in Nederland niet kan. Zelfs vrienden worden soms heel boos op me. Ik zou blind zijn. Ze komen met honderden argumenten waarom moslims niet oké zijn, en ik kan er alleen maar heel naar en verdrietig van worden. Hoe kunnen ze zo zwart/wit denken? Ze willen niet meer met me omgaan, omdat ik een relatie heb gehad met een moslim. Ik word inmiddels zelf buitengesloten.

Angst is de reden waarom ik hier niet via mijn echte naam blog. Angst is de reden dat ik zelden reageer op reacties. Angst is de reden dat ik lange tijd gestopt ben met bloggen. Het doet me letterlijk pijn, sommige reacties die ik heb gekregen.

Maar weet je wat? Ik stop niet. Zet me maar voor de vuurlinie. Ik ga niet toekijken en niets doen. Ik laat me niet in een hoekje drukken.