Cliënten van Novadic-Kentron mogen geen drugs gebruiken, alcohol drinken en gokken, ongeacht wat hun eigen verslaving is. Er werd flink op gehamerd hoe onverstandig het is om alcohol te gaan drinken of te gaan gokken als je aan het herstellen bent van een drugsverslaving. Het gevaar ligt dan sowieso op de loer om teruggetrokken te worden in je verslaving. Alcohol zorgt dat je grenzen vervagen en de kans is dan vele malen groter om weer ja te zeggen tegen drugs. Anderzijds zou je ook als vervanging voor drugs veel alcohol kunnen gaan drinken of je kunt veel gaan gokken. Je gaat dan van de ene verslaving naar de andere.

Het heeft me 6 jaar en nog wat maanden gekost voordat ik echt afstand kon doen van alcohol. Tijdens mijn drugsverslaving was ik tevens een problematisch drinker. Ik dronk heel zelden, maar als ik dronk… dan gingen ook daadwerkelijk alle remmen los. De afgelopen jaren – na Novadic-Kentron – dronk ik niet zo problematisch meer, maar ik dronk wel vaker en nog steeds te veel. Het idee dat ik niet leuk, grappig en mooi genoeg was zat er nog steeds in en alcohol zorgde er voor dat ik wat meer zelfvertrouwen kreeg. Het lukt me met alcohol makkelijker om contact te leggen. Ik ben een vrij gesloten persoon die niet snel spontaan contact legt als ik nuchter ben.

Het heeft me 6 jaar en nog wat maanden gekost voordat ik blij was met wie ik ben. Het heeft me 6 jaar en nog wat maanden gekost om eindelijk weer van mezelf te houden. Ik houd zo veel van mezelf dat ik niet van plan ben om mezelf weer kapot te maken. Ik besef me donders goed dat mama’s hersentumor psychisch een zwaar iets is om te verwerken. Ik weet dat er een dag komt dat ik het liefst voor de apotheek ga liggen in de hoop dat iemand me medicatie geeft, omdat mijn hele lichaam zal hunkeren naar iets wat me verdooft. Die sluipmoordenaar doet me nu al vaak verdriet. Het brengt me nu al tot wanhoop, maar het is niets vergeleken met het moment dat ik afscheid moet nemen van mama. Als ik nu vrolijk doorga met drinken en ervaar hoe simpel het is om even die heftige gevoelens uit te zetten, dan zal de stap veel kleiner zijn om structureel mijn gevoelens weg te drukken via verdovende middelen. Ik zal me te goed herinneren hoe een paar drankjes de scherpe kantjes overal vandaan haalt. Officieel ben ik misschien geen verslaafde meer, maar ik zal altijd extra verslavingsgevoelig blijven. Een bepaald karakterdeeltje van mij maakt dat ik de behoefte heb om niet te voelen… Ik weiger om het makkelijkste pad te bewandelen. Het moeilijke pad is misschien pijnlijker, maar het is zeker ook veel mooier… want als ik niet voel, hoe kan ik dan ooit genieten van de mooie momenten met mama? Met mijn dochter? Met iedereen waar ik zoveel van houd? ❤