Ik maakte dit filmpje uit pure wanhoop. Mama was ernstig ziek, en ik kon niets doen om haar beter te maken. Het niets kunnen doen vrat mij van binnenuit op. Al snel leerde ik Stichting STOPHERSENTUMOREN.NL kennen. Om geld te doneren, startte ik een actie. Dit filmpje hoort hier bij. Nu is het inmiddels 100 keer bekeken… En deel ik het nog een keer.
Ik ben mijn moeder verloren aan een hersentumor. Er zijn op dit moment nog steeds veel te veel mensen, jong en oud, die vechten voor hun leven. Laten we hen steunen. Laten we hen laten weten dat wij aan hen denken!
Jij had het niet door, maar deze dans was toen al zo waardevol. Ik weet nog dat ik puur aan het genieten was toen ik jou daar zag dansen met jouw broer. Het zijn deze herinneren waar ik aan vast probeer te houden. Het is jouw liefde voor het leven wat maakt dat ik het aan jou verplicht ben om dit leven te eren. Ik wil gelukkig zijn, voor jou.
De kerstcadeaus liggen onder boom, wachtend op het moment dat het opengemaakt kan worden. Het aftellen is nu toch echt begonnen. Het is bizar dat ik er naar uit kijk, terwijl het de eerste keer is dat wij kerst vieren zonder mama in ons bijzijn. Sinds dat mama is overleden zijn feestdagen veel belangrijker voor mij geworden. We hebben dit jaar voor het eerst het Paasfeest gevierd. De overige feestdagen worden uitbundig gevierd. Verjaardagen staan in het teken van gezelligheid. Het voelt bijzonder. Het voelt bijzonder dat wij deze dagen nog kunnen vieren. Het voelt als het juiste om de feestdagen te vieren.
Het is alweer tien maanden geleden. Tien maanden met nieuwe herinneringen. Tien maanden die ik ervaar als een heel nieuw leven. Tien verdomde maanden. Zonder jou. De tijd gaat langzaam en snel tegelijkertijd. Ik ben nog steeds niet gewend aan jouw afwezigheid. Het is nog steeds onwerkelijk dat foto’s en filmpjes het enige zijn wat ik nog van jou heb. Filmpjes die ik talloze keren moet kijken om niet jouw lach te vergeten. Niet te vergeten hoe jouw stem klonk.
De dromen over jouw dood zijn veranderd in dromen over jou, levend en kerngezond. Het verdriet, wat ik iedere dag meesleep, maakt plaats voor kracht. Het gelach wordt steeds oprechter. Er is steeds meer ruimte voor geluk. Bewuster dan ooit ben ik bezig met de vraag hoe ik ooit weer echt gelukkig word. Ik doe alleen nog dingen die mij en mijn gezin blij maken. Thuis maak ik het gezelliger met kleine simpele dingen. Ik wil niet meer in het donker dwalen. Ik wil het niet meer en ik kan het niet meer. Ik wil jou herinneren zoals je was, niet wat de tumor van jou maakte. En ik wil met bewondering en liefde terugkijken naar al onze mooie herinneringen in plaats van verzuipen in het verdriet, van alle kansen die wij niet meer hebben gehad.
Kindlief kwam een paar dagen geleden thuis met de wens: ‘ik wil schoenen met lichtjes voor Kerst’! Ah, fijn.. de dag er voor urenlang door de stad gestruind voor het perfecte kerstcadeau, maar helaas, dat was toch echt geen paar sneakers met lichtjes. Zuchtend kijk ik naar de kerstcadeaus onder de boom. Het heeft al genoeg geld gekost…
Toch kan ik het niet laten om wat meer background information te zoeken op het internet. Waar komt deze wens van kindlief opeens vandaan? Is het de nieuwste hype? Al snel vind ik een krantenartikel over twee Nederlandse gasten die dit nieuwe concept hebben bedacht. Niet veel later zit ik te koekeloeren op hun Facebook-pagina. Tja, het is toch best leuk.
Niet veel later kijk ik zuur naar de schoenen van kindlief, volledig afgetrapte doch dure schoenen. Drie maanden geleden gekocht. Heel leuk, kids met hun behoefte om te remmen met hun voeten. Er zit nog net geen gat in de zool. Het moment suprême… Nog een keer open ik de website van Celestial Footwear – het bedrijf van de twee jongemannen. Er zit een stevig prijskaartje aan de schoenen. Nog een blik op de afgetrapte schoenen van kindlief. Weer een blik op de website.
De centjes op mijn bankrekening zijn het gevolg van hard werken. De rekeningen kunnen betaald worden. Er staat iedere avond een maaltijd op tafel. We kunnen leuke dingen doen. Ja hoor, ik ben overgehaald. Ik klik op het icoontje van Ideal…
December is mijn favoriete maand van het jaar. Het motto van dit jaar is: geven is leuker dan krijgen. Ik ben dan ook vaker dan voorgaande jaren in de winkels te vinden, op zoek naar het perfecte cadeau voor alle geweldige mensen in mijn leven. Het thema familie is voor mij, nu meer dan ooit, het allerbelangrijkst.
De straten in mijn mooie dorpje zijn inmiddels al goed voorbereid op de kerstdagen. De gezellige lampjes zijn in iedere straat wel te vinden. Bijna iedereen heeft de boom klaargezet. Een overload aan gezelligheid. Ik kan het niet laten om steeds stiekem bij mensen naar binnen te gluren. Het is puur genieten om te zien hoe verwonderlijk deze tijd van het jaar is.
Mijn kerstdagen staan, zoals hier boven al ergens gezegd, dit jaar volledig in het teken van familie. Volgende week wordt een heerlijke week, dat kan niet anders. Zaterdag gaan we naar de plaatselijke Intratuin, the place to be met kerst! Ik hoef maar drie dagen te werken, en dat verdient stiekem op zich al een feestje! Kerstavond vieren wij thuis met stiefvader, en broertjelief + vriendin. Eerste Kerstdag gaan we gourmetten bij tantelief, en opa en oma zullen hier ook bij aanwezig zijn. Tweede Kerstdag ga ik (hopelijk) een ge-wel-dige maaltijd fabriceren – hoewel mijn kooktalent zich tot op heden nog niet echt optimaal ontwikkeld heeft. Oh, ik kijk er zo naar uit! Can’t wait.
De wereld van Anna 