Vannacht slaap ik op een luchtbed in het huis van een vriendinnetje. We hebben vanavond de show van Ellen ten Damme bezocht. Heel toevallig hoort het bij één van mijn doelen van mijn eigen gemaakte Bucket List – die ik overigens alweer heel lang aan de kant geschoven heb. Ik vind 100 happy days nu veel leuker, en die Bucket List komt vast later nog weleens aan de orde. Vooralsnog hoop ik nu vooral op een heel weekend lekker thuis. Gewoon eventjes helemaal niets. Enfin, de show van Ellen ten Damme was leuk. Beter dan verwacht zelfs! Maar voor herhaling vatbaar? Ehm.. Nee.
Morgen ga ik samen met vriendinnetje naar Elf Fantasy Fair. Het luchtalarm – aka mijn wekker – gaat om 6 uur weer af. Ik hoor dus eigenlijk al lang en breed te slapen. Uiteraard had ik juist nu gewoon even de behoefte om iets te schrijven – wat dan ook.
Vanmiddag ben ik op visite geweest bij papa. Hij is een aardige en enthousiaste man, maar mijn vader? Ik weet het niet. Wie weet is de schade, van elkaar jarenlang niet zien, te groot. Misschien is onze band zo gebroken dat ik hem nooit meer als mijn vader kan zien. Wellicht ben ik bang om me aan hem te hechten. De herkenning ontroert en beangstigt me tegelijkertijd. Want hoe maak je deze gemiste jaren goed? De tijd valt niet terug te draaien, en niet in te halen. Hij heeft me zo vaak in de steek gelaten. Wie zegt dat hij het niet nog een keer zal doen? Wie zegt dat ik nu wel goed genoeg ben?
Goed genoeg voor zijn liefde. Voor zijn rol als ouder. Mijn enige ouder, maar mijn echte ouder? Nee, zij woont nu ergens ander. Op een plek waar ik haar niet kan bereiken, een plek waar ik niet naartoe kan, een plek ergens ver hier vandaan… Ik voel haar onvoorwaardelijke liefde nog steeds, zelfs nu zij niet meer hier op aarde is. Een diep contrast met zijn liefde die bestaat uit regels en voorwaarden.
Dat is ook waarom ik altijd al meer van haar houd dan van hem. Waarom ik meer door de vingers kon zien. Waarom ik haar wel vertrouwde. Ik hoop me door zijn liefde wat beter te gaan voelen. Ik hoop hiermee mijn verlies beter te kunnen verwerken. Maar betekent dit nu niet dat ik precies hetzelfde doe als wat ik verafschuwde aan hem? Het stellen van voorwaarden om ons contact te behouden…
26 april 2015 at 19:25
Een knuffel wil ik je geven meidje. Wat moet dit moeilijk zijn voor jou. Ik hoop dat je je papa terug kan vinden, en hem opnieuw kan vertrouwen. En dat hij dat vertrouwen waard is.
2 mei 2015 at 02:17
Moedig stukje dit, lief dat je het deelt, van je af schrijven heeft altijd zin. Bij liefde hoort ook vertrouwen, misschien is dat weg, bij liefde hoort ook vergeven. Maar ik heb makkelijk praten, sterkte…