Lieve mama,
Gisteren is de laatste dag dat ik je heb gezien. Het leek alsof je aan het slapen was. Het zag er vredig uit, maar de confrontatie met dat dit echt is en geen nachtmerrie zorgt voor een pure marteling in mijn hoofd. Gisteren was ook de ceremonie alvorens je gecremeerd werd. Ik heb voor je gesproken. Ik weet niet waar ik de kracht vandaan haalde, maar het is me gelukt. Je hebt een waardig afscheid gehad.
Nu ik dit schrijf, besef ik me dat we alleen nog maar gisteren hebben en nooit meer een morgen. Wat er ook in de toekomst gebeurt, je bent er niet meer bij. Mijn broertje en ik zijn nog niet getrouwd, en broertjelief is nog geen vader. Je zult onze huwelijken en toekomstige kinderen nooit meer leren kennen, en nog erger: zij jou niet. Je was een geweldige oma voor dochterlief. Ik had andere kinderen ook zo’n lieve en mooie oma gegund.
Vandaag heb ik instanties gebeld. Het lijkt wel of ik op zo’n moment op de automatische piloot te werk ga. Ik zeg steeds opnieuw hetzelfde riedeltje. Automatisch. Zonder gevoel. Het echte besef is er nog steeds niet. Ik word om alles heel snel boos. Vandaag kreeg ik de stofzuigerzak niet in de stofzuiger. Ik heb de stofzuiger gesloopt.. Jij weet natuurlijk allang dat ik een temperament heb die vooral tevoorschijn komt als iets niet lukt. Jij had me geholpen en dan had de stofzuiger niet door de kamer gevlogen. Het zijn juist deze momenten waarop ik voel dat jij er niet bent.
Vandaag heb ik jouw foto op het dressoir gezet.. En nog veel meer foto’s van jou in lijstjes gedaan. Jij had het overdreven gevonden, maar ik wil jouw gezicht in iedere hoek zien. Het geeft me houvast en ik wil jouw moederlijke liefde blijven voelen. Voor nu en voor altijd. Oh mam, je was zo’n kanjer.. Ik houd van je, en blijf altijd van je houden.
24 februari 2015 at 19:31
Knuffel. X
24 februari 2015 at 19:35
Het bellen met al die instanties herken ik.
Sterkte en een dikke knuffel.
24 februari 2015 at 23:12
Ik ken je niet maar ik wens je veel sterkte toe met dit enorme verlies! Ik ben zelf ook jong mijn moeder verloren die overleed in 2010 op 46 jarige leeftijd. 21 maart is het haar sterfdag dus ik weet hoe je je voelt meid. Heel veel sterkte er zijn geen woorden om je te troosten. Maar weet je moeder zal altijd bij je zijn al is haar lichaam er misschien niet meer, haar ziel zal altijd om je heen zijn. Knuffel van mij Sasha
25 februari 2015 at 06:29
Als in een roes hè?
Doe het op jou manier. Dat is nl. altijd de goede Chiara. X
25 februari 2015 at 13:32
Het voelt allemaal gewoon nog zo onwerkelijk aan.. En dank je wel voor het berichtje! Xx
25 februari 2015 at 13:34
Doe je een beetje rustig aan. Raar he, alles draait door. Die hele verd… wereld. X
3 maart 2015 at 10:55
De tranen lopen over mijn wangen na het lezen van je stukjes hier.
Hoewel ik je niet ken zijn je gevoelens heel herkenbaar voor mij.
Je moeder is er nog zeker wel. Als je straks wat meer rust in je lichaam en geest hebt zul je haar misschien wel voelen, om je heen en in je dromen.
XX