Ik ben opgebrand, verdrietig, boos en ik sta machteloos. Het liefst zou ik mama’s pijn stoppen, maar dat kan ik niet. Mama wilt geen palliatieve sedatie of euthanasie. We moeten dit respecteren. Mijn hele familie is gebroken. We zijn allemaal zo moe…
Ieder uur gaat mama verder achteruit. Vanaf vrijdagavond tot gisteravond ben ik bij mama gebleven. Het is gisteren helemaal uit de hand gelopen. De momenten dat mama boos tegen me deed, de momenten dat ze me diep in mijn ogen aankeek en zei: “waar is Charissa, waar is Charissa”?, de momenten dat ze doodsbang voor me is, de pampers die ik verschoon, het nachtenlang niet slapen uit angst dat mama alleen zou overlijden.. Het heeft me heel plotseling kapot gemaakt. De ambulance moest komen omdat ik een paniekaanval kreeg waarbij ik tien minuten buiten bewustzijn was.
Niemand wilt ’s nachts bij mama zijn, omdat ze bang zijn maar ze willen wel dat ik er bij blijf. Ze zijn teleurgesteld in me omdat ik kapot ben. Iedereen doet boos tegen me. Ik ben continue in paniek en wil gewoon m’n moeder kunnen bellen. Ze stelde me altijd gerust. Ik voel me onbegrepen. Er hangt continue een negatieve sfeer hier in het huis, en dat maakt me pislink. Dit wil ik niet voor mama. Het liefst sluit ik de deuren en blijf ik met m’n broertje bij mama. Ik ben in ieder geval blij dat hij me steunt.
En m’n oom waar ik altijd ruzie mee heb, hij steunt me nu ook. Hij snapt als geen ander waarom iedereen zo tegen me doet. Ze willen niet er toe gedwongen worden zelf hier te zitten. Ze willen dat ik hier blijf, zodat zij het niet hoeven te doen. Ik heb het vier dagen volgehouden zonder slaap en emotionele support. Nu ben ik op. Ik kan niks meer. Mijn hoofd zit vol.. Ik wil doorgaan voor mama, maar dat kan alleen als ik ook voor mezelf zorg. Maakt dit me nu zo’n slecht mens? Ik weet niet meer wat goed is, en wat fout is.. I’m so lost…
17 februari 2015 at 10:48
Een zwaar proces Anna dat je doorgaat. Sterkte
Aum Shanthi
17 februari 2015 at 12:44
Nee, meis, je bent geen slecht mens. Je bent op. Ik vind het vreselijk naar om te lezen dat je er zo alleen voor staat. Samen met je broer dan. Ik kan je alleen maar heel veel kracht toewensen. XXX
17 februari 2015 at 13:48
Ik heb je al eens eerder gezegd dat je geen slecht mens bent, en dat kan ik alleen maar herhalen.
Je bent een goed mens. Je zit dagen bij je moeder en durft niet te slapen uit angst dat ze dan alleen is. Een beter mens heb ik niet gezien. Dat de vermoeidheid zijn tol begint te eisen maakt van jou geen slecht mens, alleen maar een vermoeid mens.
17 februari 2015 at 19:45
Ik kom toevallig op je blog terecht, maar je verhaal raakt me wel. In oktober is mijn mama overleden na een aantal weken op intensieve zorgen. En je wil alles voor haar doen, maar het vraagt heel veel van je. En dan hoop je diep vanbinnen dat het niet te lang meer hoeft te duren, ook al wil je haar uiteraard niet afgeven.
Heel veel sterkte gewenst!
18 februari 2015 at 03:00
Ik kan het alleen maar eens zijn met Adam op Verkenning. Je bent geen slecht mens, alleen maar emotioneel en lichamelijk moe. Heel veel sterkte. Xx
18 februari 2015 at 07:08
Ach lieverd, ik Kees het nu pas. Wat erg voor je. Gelukkig zijn er ook positieve dingen, zoals je broer die je steunt. Probeer daar de kracht vandaan te halen.
En heel snel hulp zoeken!
Dikke, HELE dikke knuffel, Narda.
18 februari 2015 at 10:15
ik wens jou en je dierbaren kracht en liefde toe deze periode. Weet dat er van je gehouden wordt en dat deze periode slechts een ‘ fase ‘ is.
❤