Het gaat de afgelopen weken goed met mama. Ze voelt zich niet zo heel ziek meer en de vermoeidheid wordt minder. Soms is ze nog wel heel erg bang dat er toch uitvalverschijnselen optreden. Pasgeleden kon ze haar arm niet meer bewegen en dan slaat de paniek toe. Ik probeer haar dan gerust te stellen door haar er aan te herinneren dat de tumor veel kleiner is dan dat het was en dat het dus onwaarschijnlijk is dat de uitvalverschijnselen nu toch beginnen op te treden. Het komt vast door de afbouw van de medicatie dat er af en toe gekke dingen gebeuren. De artsen beamen dit. Laten we vooral niet weer opnieuw beginnen met continue bang zijn…

Vorige week ging mama mee naar de kerstviering op dochterliefs school. De kinderen hadden een papieren kerstboom gemaakt. Er hingen kerstballen in met pasfoto’s en wensen. Het raakte me dat die kinderen zo veel liefde toonden via deze kerstballen. Het was zo ontroerend om te lezen wat die lieve kinderen voor mijn moeder wensten. Het was zo vertederend gebaar. Ik geloof niet dat er ook maar een cadeau op de wereld is dat mooier is dan deze kerstboom.

Vanavond vieren we hier thuis kerstavond met mama, stiefvader, broertje en schoonzusje. Misschien is dit dan wel de laatste keer. Ik zou er eigenlijk niet aan moeten denken, maar het blijft maar door mijn hoofd rondspoken. Ik kan het niet loslaten. Vannacht lag ik er wakker van. Alle flashbacks van voorgaande jaren staan in mijn geheugen gebrand. Ik zie mijn moeder nog steeds dansend hier in de woonkamer staan, onbezorgd en vrij. Ik hoor het gelach nog steeds luid in mijn oren klinken. Het geschater toen mama met een sterretje in mijn bed lag. Deze herinneringen zullen ooit de kracht worden achter mijn bestaan. Ooit zal ik me vasthouden aan deze herinneringen om door te kunnen gaan. Het zal doorzettingsvermogen geven. Het zal me de moed geven om weer te leren om de wereld als mooi te kunnen aanschouwen.

Er komt een dag dat ik afscheid moet nemen van mijn moeder. Hoogstwaarschijnlijk veel vroeger dan gewenst. Maar mijn moeder zal altijd voortleven. In mijn gedachte, in mijn dromen, in mijn hart. Ik zal nooit moederloos zijn. Zij zal er altijd voor me zijn. Dat is mijn blessing van dit jaar. Het erkennen van onvoorwaardelijke liefde. It is larger than life.