Onverwachte bezoekjes hebben een grote impact op mij. Ik moet altijd weer even herstellen en alles weer op orde krijgen. Mijn dagen zijn heel gestructureerd. Dat vind ik fijn, omdat ik dan precies weet waar ik aan toe ben en wat ik van de dag kan verwachten. Ik weet dat ik duidelijkheid nodig heb en dat het een grote chaos in mijn hoofd wordt op het moment dat er iets onverwachts op mijn pad komt. Toch zeg ik niet altijd nee als iemand spontaan op bezoek wil komen. Soms vind ik het gewoon heel fijn dat iemand langs wil komen en neem ik de daaropvolgende storm voor lief. Donderdag vroeg een vriend uit België of hij me kon zien. Heel spontaan zei ik ja! Hij nam champagne mee en overheerlijke chocolade. Het was een leuke avond die tot in de diepe uurtjes voortduurde. Spijt heb ik geen moment gehad van deze gezellige avond. Het herstel viel me echter wel zwaar.

Gisteren ben ik geloof ik niet van de bank afgekomen. Vandaag heb ik al mijn afspraken afgezegd. Mijn hoofd was gewoon te overprikkeld. Ik voelde me heel erg onrustig. Het lukte me maar niet om de draad weer op te pakken. Het lukte me niet eens om de rommel in mijn huis op te ruimen. Zojuist heb ik dit wel gedaan, en het kostte me welgeteld 10 minuutjes. Het voelde alsof er lood in mijn schoenen zat. Ik krijg mezelf dan helemaal niet meer op gang. Het is gewoon een heel akelig gevoel. Het gaat gelukkig nu weer wat beter. Ik heb een nieuwe planning gemaakt voor de dag. Hier heb ik me tot nu aangehouden. Het voelt alsof ik weer enigszins controle heb over wat er gaat gebeuren vandaag.

Voorlopig houd ik me weer strak aan mijn planning…totdat ik vergeten ben hoe de chaotische storm na spontane acties voelt. 😉