Ik begin me langzaam af te vragen of zowel S. als de Ex wel degenen zijn waar ik mijn leven mee wil delen. Als het echte liefde zou zijn, dan zou ik toch niet twijfelen? Dan zou ik toch zonder moeite een keuze kunnen maken? Het voelt alsof ik tussen twee vuren sta, waarvan de één zich heel bewust is van de situatie waarin hij zich bevindt en de ander in het duister tast. Waar de één mij kent zoals niemand anders mij kent, durft de ander wel naar een toekomst met mij te kijken. Maar bij beide voel ik geen verliefdheid, niet dat intense gevoel van: ja, hij is het, ik durf met hem mijn hele verleden achter te laten, en er voor honderd procent voor te gaan.
Het is niet dat ik nooit eerder heb gevoeld hoe het voelt om verliefd te zijn. Ik weet dat dit gevoel niets te twijfelen over laat. Het is dan geen kwestie van ratio, maar een kwestie van gevoel. Het is nu al heel wat jaren geleden dat ik zó verliefd was. Het heeft me mijn controle over mijn eigen leven laten verliezen. Het is geëindigd met een opname op de PAAZ-afdeling én een verslavingskliniek. Soms denk ik dat ik nu gewoon te bang ben. Dat ik daarom allerlei vluchtwegen openlaat. Als je te dichtbij komt. Als je me kwetst. Als je me mijn verstand laat verliezen. Dan heb ik altijd iemand om naar terug te gaan. Een veilige haven die er voor zorgt dat ik helder kan blijven nadenken.
Het is alleen niet wat ik wil, op zo’n manier met mensen omgaan. Ik zou willen dat ik gewoon knopen kon doorhakken. Dat ik kon zeggen: Ex, het is klaar nu, of S. sorry maar ik ga voor de Ex. Dat er geen twijfel was, en dat ik gewoon kon genieten van de momenten zonder bang te zijn voor de toekomst. Die angst had ik met de Ex, omdat hij ook bang was voor de toekomst. Het is ons vanaf het begin onmogelijk gemaakt. Als we een toekomst hadden, dan waren we nu nog samen. Als, als, als.. maar het is niet zo. Wij zullen nooit gelukkig worden samen. Ik weet het heus wel, maar ik had het zo veel liever anders gezien. Na twee jaar is hij nog steeds degene waar ik me het meest thuis en veilig voel…
4 december 2014 at 10:36
Keuzes maken is heel belangrijk in het leven. En zeker als je niet in een draaimolen wilt komen te zitten.
4 december 2014 at 10:39
Daar heb je helemaal gelijk in! 🙂 In die draaimolen zit ik nu helaas nog wel.. Hopelijk durf ik snel te kiezen: voor mezelf en voor de ex & S.
4 december 2014 at 10:50
Anna in eerste instantie voor jezelf de keuze maken. Dan pas voor ex en s.
Jij moet doorgaan met wie of hoe en wat is jouw eigen keuze
4 december 2014 at 11:29
Oh keuzes maken. Het kan zo verdomd lastig zijn!
Blijf vooral bij jezelf, ga je niet aanpassen aan een ander om maar een keuze te kunnen maken. Je zou eigenlijk los moeten laten wat nu is. Uiteindelijk dient zich de juiste keuze aan.
Succes!!
5 december 2014 at 15:05
Ik ben echt een ramp in keuzes maken, haha! Vooral als die keuzes anderen aangaan. Das misschien ook wel het hele probleem. Ik denk standaard eerst aan anderen, en dan pas aan mezelf. Misschien wordt het tijd dat ik eerst dat eens ga aanpakken. Bedankt voor je berichtje!
4 december 2014 at 13:12
Succes!!
En vergeet niet dat je al heel veel hebt bereikt. Je heb zoveel levenservaring. Diep van binnen weet en voel je echt wel wat goed voor je is…..
Maar soms heb je tijd nodig om dit gevoel goed onder woorden of gedachten te kunnen brengen.
Nogmaals heel veel succes
5 december 2014 at 15:04
Ontzettend bedankt! Ergens diep van binnen weet ik het inderdaad vast ook wel. Het is me allemaal alleen nog niet helemaal duidelijk, maar ik vertrouw er op dat die duidelijkheid er vast wel gaat komen. Alles op z’n tijd. 🙂
4 december 2014 at 16:54
Veel succes!
En je moet echt een keuze maken voor jezelf, een keuze maken voor iemand anders werkt niet, dan voel je je er zelf vaak niet goed bij!
Het lukt je wel! 🙂
5 december 2014 at 14:56
Dat is waar! Ik doe het zeker ook wel voor mezelf, maar stiekem dan vooral wel omdat het zo slecht voelt om mensen aan het lijntje te houden. Ik hoop dat de tijd leert wat de beste keuze is. Soms denk ik weleens dat ik gewoon beter in mijn eentje door kan gaan.. Wie weet wordt dat wel de keuze! 🙂
6 december 2014 at 23:26
Soms is dat de beste keuze. Hoewel ik zelf best wel wat schrik heb voor die keuze…:-)
5 december 2014 at 09:33
Veel goeie moed, he, seg. De keuze zal misschien zichzelf maken. Dat maakt het voor jou lekker makkelijk. Hopelijk raak je er snel uit!
5 december 2014 at 14:53
Daar hoop ik stiekem ook op. Tijd zal uitwijzen hoe het gaat verlopen. Bedankt voor je berichtje!
6 december 2014 at 23:53
Volgens mij zit je niet tussen twee maar tussen drie vuren, en heb je allang de keuze gemaakt voor het derde vuur. En dan heb ik het over je familie, je dochter en je moeder. Daar gaat het grootste deel van je liefde heen en daar is niks mis mee.
En wat S. en je ex betreft, vertel ze gewoon wat je ons verteld hebt. Dat je een leuke tijd met ze hebt maar dat je (nog) niet verliefd bent. En dan kunnen ze zelf bepalen wat ze willen. En als ze echt wat voor je voelen dan geven ze je de tijd en de ruimte.
7 december 2014 at 20:11
Daar kun je best nog weleens gelijk in hebben! Op dit moment probeer ik hele deze issue eventjes naast me neer te leggen, en ik zie wel hoe het verder gaat lopen. Mn focus is nu inderdaad vooral bij mn familie. Precies waar het hoort te zijn. 🙂