Vrijdag nam ik afscheid van de Ex. Nou ja, we hebben bijna twee jaar geleden al officieel afscheid van elkaar genomen, maar eindelijk heb ik de deur gesloten door te vertellen dat ik gewoon vrienden wil blijven. Al die tijd zijn we steeds opnieuw bij elkaar teruggekomen. Naar mijn idee heb ik het eindelijk kunnen afsluiten met de Ex, al blijven zijn woorden al de hele week steken. Waarom vertelt hij me nu pas dat hij mijn eerste man wilt zijn en niet de minnaar die hij zou worden als we niet heel snel stoppen met waar we mee bezig waren? Waarom houdt hij vast aan mij, nu ik hem eindelijk los kan laten? Waarom vertelt hij na al die jaren pas dat ik hem inspireer en dat het hem niet lukt om los te laten wat we hebben? Waarom speelt hij een spelletje dat gevaarlijk is voor ons beiden? Ik wil niet voor altijd alleen blijven.
S. en ik hebben al langere tijd contact met elkaar. Ik kwam hem enigszins gebroken tegen op een doodnormale dag. Zelfs mijn beste vrienden zagen niet dat ik aan het strugglen was. Ik wist niet meer wie ik was. Ik wist niet hoe ik de dagen door moest komen. Ik had twijfels die me iedere dag geheel in het bezit namen. De onzekerheden waren inmiddels niet meer te tellen. Ik had S. voorbij gelopen, als hij me niet had aangesproken. Gaat het wel met je? Ik deinsde enigszins terug vanwege zijn betrokkenheid. Het was lang geleden dat iemand oprecht interesse toonde in mij. We zijn een gesprek begonnen die nog steeds niet afgelopen lijkt te zijn. Hij is zó anders dan iedereen die ik voorheen heb gekend. Ik leer mezelf beter kennen dankzij hem. Hij schrikt niet af van de soms onaardige dingen die ik zeg. Hij kijkt verder dan die gemene woorden. Hij legt uit hoe hij er over denkt. Hij zegt wat hij ziet. En hij maakt mijn gemene woorden ongedaan door niets anders dan lieve woorden terug te zeggen. Hij breekt de torenhoge muur om mij heen iedere dag weer een stukje af. Hij vertelt me iedere dag weer hoe trots hij op me is. Is dit hoe het hoort te gaan? Heb ik al die jaren mezelf tekort gedaan door mijn tijd te besteden aan mensen die me bekritiseerden? Het altijd maar beter moeten zijn, omdat anderen mij blijkbaar niet goed genoeg vonden. Ben ik dus wel degelijk goed genoeg? Ondanks alle gebreken die ik heb?
S. en ik zijn zondag naar een park gegaan. We hebben hier uren gewandeld. Hij heeft mijn hand niet losgelaten. Als er mensen voorbij liepen, wilde ik het liefst mijn hand uit de zijne halen. Het is automatisme. Maar hij liet me niet los. We hebben gepraat over vroeger, nu en de toekomst. Ja, het voelde goed. Ik spring met hem voor de laatste keer in het diepe. Als dit niet lukt, dan weet ik het ook niet meer…
De Ex whatsappte me de dag hierna. Hij was buitenproportioneel nieuwsgierig naar met wie ik door het park had gewandeld, wat ik voor hem voelde en of ik alsjeblieft niet te hard van stapel wil lopen. Hij geeft nog veel om me en maakt zich zorgen. Kun je verliefd zijn op de één terwijl je van een ander houdt? En als ik zo verliefd ben op S., waarom komt er dan nog steeds een glimlach op mijn gezicht door iets stoms als een whatsappje van de Ex? Heeft de Ex gelijk? Zijn we dan toch echt voor elkaar gemaakt?
27 november 2014 at 10:33
Wat mijn ervaring is, is dat ‘houden van’ niet genoeg is voor een relatie. Je moet het ook samen fijn hebben en elkaar gelukkig maken. In ieder geval 90% van de tijd.
Hoe zit dat voor jou Anna?
28 november 2014 at 10:48
Ik ben het met je eens Narda: houden van is zeker niet genoeg. Het probleem is alleen dat houden van het loslaten zo onwijs moeilijk maakt. Grrr, niet leuk! Maar de tijd zal uitwijzen hoe het verder gaat verlopen.. 🙂 Xx
27 november 2014 at 11:20
ik ken dat gevoel. Ik houd ook van mijn partner en zij van mij maar samenleven gaat steeds stroever en stroever. Een vriendin daarentegen op wie ik niet verliefd ben kan me dan wel weer uit de dip halen en samen maken we plezier. Het leven kan soms ingewikkeld zijn.
28 november 2014 at 10:39
Het leven kan inderdaad soms heel ingewikkeld zijn. Het moeilijke is dat gevoel zich niet laat sturen. Je kunt jezelf niet forceren om iets te voelen wat je niet voelt. Ik hoop dat het snel makkelijker wordt voor jullie om samen te leven!
27 november 2014 at 16:34
Oei. Hier kan ik je niet bij helpen, hoor.
Ik geloof er wel in dat je verliefd kan zijn op twee mannen tegelijkertijd, maar de ene verliefdheid vervliegt, de andere blijft of verandert in ‘houden van’. Nu, als je alleen maar van hem houdt en geen kriebels in je buik krijgt als hij je op een bepaalde manier aankijkt, dan zou ik er niet op ingaan. Er moet nog een ‘vonkje’ zijn, vind ik. Soms moeten we die zelf zoeken, dat klopt. Maar soms ligt ze ook gewoon voor de hand.
Nog iets: als je verliefd bent op twee mannen, wil dat dan niet zeggen dat die ene man met wie je een relatie hebt de deur naar een andere liefde openzet? Duwt hij je dan niet in die richting?
Ik hoop dat je er snel uitgeraakt, maar ook niet overhaast en ondoordacht. Maar dat komt allemaal wel goed. Dat zie ik nu al! 🙂
28 november 2014 at 10:29
Ik geloof dat ik twee vonkjes heb, haha! Het probleem ligt denk ik in het verleden wat ik heb met de Ex, dat is een oneerlijke voorsprong op het nieuwere contact met S. En het contact met de Ex is altijd gebleven, wat natuurlijk niet bevorderlijk is voor het loslaten van het verleden dat we samen hebben. Ergens besef ik me dat het met de Ex nooit meer gaat worden zoals het was, en dat we geen toekomst samen hebben. Die toekomst heb ik wel met S. Maar gevoel laat zich helaas niet altijd leiden door ratio…
Het zegt voor mij wel iets dat ik eerlijk tegenover de Ex ben als het gaat om het contact met S. Tegen S. durf ik niet zo goed te zeggen dat de Ex en ik nog vrienden zijn. Misschien dat ik onbewust toch banger ben om S. kwijt te raken dan de Ex. Het kan ook nog zijn dat ik de Ex wil laten merken dat ik afstand aan het nemen ben in de hoop dat ie achter me aan komt.. Haha, jeetje, wat complex! Jullie gaan hier vast nog heel veel meer over lezen. 😉
28 november 2014 at 10:58
Persoonlijk vind ik dat het nooit een goed idee is om terug naar je ex te gaan. Hij heeft die titel niet voor niks gekregen! Meestal gaat het dan om medelijden of schuldgevoel, hoewel dat in het begin gemaskeerd wordt, maar na een tijdje komt die ware aard toch boven.
Ach, je zal wel weten wat je doet zeker? Zolang je het jezelf niet te moeilijk maakt en het risico loopt om ze allebei te verliezen…
28 november 2014 at 19:47
Klinkt verwarrend… Maar de tijd zal ongetwijfeld raad brengen…
Ik geloof ook niet echt in opnieuw beginnen met je ex. De redenen waarom je ooit uit elkaar bent gegaan, komen op een bepaald moment toch altijd weer boven denk ik…
29 november 2014 at 19:34
Daar heb je helemaal gelijk in! Het is ook over tussen ons door allerlei factoren die niet veranderd zijn of ooit zullen veranderen. Het is ook niet verstandig om opnieuw te beginnen met hem. Hopelijk komen gevoel en verstand snel op één lijn. 😉
29 november 2014 at 11:06
Een lastig probleem. Ik ken S. niet en ik ken je ex niet, dus ik kan je ook niet zeggen voor wie je zou moeten kiezen.
29 november 2014 at 11:23
Oeps, verkeerde knopje. Ik wilde nog meer schrijven.
Ik wilde nog schrijven wat andere ook al gezegd hebben: je ex is niet voor niets je ex. Niet dat je hem niet moet kiezen, maar bedenk wel waarom hij je ex is voor je kiest.
En stel een keuze niet uit uit angst voor de toekomst. Je kan beter een paar maanden vol genieten van een relatie en dan misschien een slechte maand hebben aan het eind. Dat lijkt mij beter dan die hele periode maar half genieten omdat je de beslissing niet wil nemen. Ik ben geen expert op dit gebied, het is alleen maar mijn gevoel.
Veel sterkte met je keuze. En vooral genieten van het leven.
29 november 2014 at 19:24
En ik denk dat je helemaal gelijk hebt. Ik ben zelf ook geen voorstander van teruggaan naar je ex, maar dat is allemaal rationeel gesproken. Het is gewoon balen dat ik nog zoveel om die gozer geef! En het is niet heel slim geweest om contact te blijven onderhouden. Het was veel makkelijker geweest als we elkaar vanaf onze break-up met rust hadden gelaten, maar goed.. das achteraf makkelijk praten. 😉 Ik ga nu gewoon lekker genieten van de momenten met S. en ik zie wel waar het op uit draait. Nooit geschoten is altijd mis. 😉