Iedere week passeert de volgende vraag de revue (of nou ja, de zoekbegrippen): ‘Maakt GHB dik’? Laat ik maar heel duidelijk zijn in mijn antwoord: ja, GHB maakt je dik. Vraag me niet precies hoe en wat, want dat weet ik niet. Ik heb er ook geen wetenschappelijk bewijs voor en ik heb ook geen zin om er verder zelf iets over op te zoeken, maar uit ervaring weet ik dat het waar is. Dankzij mijn verleden ken ik veel GHB-verslaafden (getsie, dat klinkt niet aardig en onwijs stigmatiserend) en ik heb dan ook mogen ervaren hoe hun lichaam is veranderd sinds het eerste moment van gebruik. Het gaat niet om een paar kilootjes babyvet, maar eerder om vijftig à zestig kilo uiterlijk schoon wat er bij aankomt. Zelf heb ik het etiket ‘polygebruiker’ opgeplakt gekregen, wat inhoudt dat ik eigenlijk aan alles verslaafd was met als hoofdverslaving speed en GHB. Dankzij deze combinatie viel ik juist af, maar het betekent ook dubbel zoveel met je leven spelen. Ik zou het je dus absoluut willen afraden.
Feitelijk wil ik je al het drugsgebruik afraden. Je weet vast al dat het slecht voor je is, dus laat ik mijn preek maar voor me houden. Het hielp bij mij ook niet echt destijds. Verslaafd raken aan drugs, dat gebeurt alleen oelewappers en zwakkelingen. Langzaamaan werd recreatief gebruik een gewoonte. Ik ging van in het weekend een jointje roken naar in het weekend een pilletje. Ieder weekend een pilletje werd al snel ieder weekend cocaïne en speed… Die combinatie werd ingeruild voor ieder weekend speed en GHB, wat vervolgens het menu van alledag werd. Het is niet dat ik op een dag opeens wakker werd als verslaafde. Het was een sluipend en kapotmakend proces waarin ik ieder aspect van mezelf verloren ben. Ik was mezelf niet meer. Drugs can change people.
De naarste nasmaak is echter toch die van GHB (als ik moet kiezen). GHB is de heroïne van vandaag de dag. Het is lichamelijk verslavend (in tegenstelling tot andere drugs). Je lichaam went aan de dosering en eist steeds meer. Plotseling stoppen na langdurig gebruik is levensgevaarlijk. Het kan je hart er mee laten stoppen. Het afkicken zelf is een hel. GHB is verleidelijker dan welke andere drugs dan ook. Je neemt een dopje en je hebt de avond van je leven (als je niet knock out gaat tenminste) en de dag daarna word je wakker zonder kater. Jeetje, gaf het maar een kater! Nu is de drempel om het te pakken veel te klein! Het pakt je in en het maakt je in love. De wereld wordt opeens een stuk zonniger. Naast de lichamelijk afkick is er dus ook nog de geestelijke en laat die nog vele malen zwaarder zijn dan de lichamelijke. Negen van de tien waarmee ik vroeger GHB gebruikte, zijn nog steeds verslaafd of….
Of ze zijn dood.
Think Twice Before Using Drug
De wereld van Anna 
29 september 2014 at 21:22
Heftig zeg! Het afkicken lijkt mij ook zo zwaar! Wat een confrontatie moet dat zijn geweest met jezelf, zowel lichamelijk als geestelijk!
Wat onwijs knap dat jij dit heb bereikt! Wees vooral trots op jezelf! Doordat je zo eerlijk hier over bent, help je anderen. Knap en dapper van je.
30 september 2014 at 12:16
Het was inderdaad erg confronterend, maar uiteraard heb ik er geen moment spijt van dat ik het heb gedaan… al heb ik wel spijt dat ik ooit ben begonnen aan die troep. Het is een ervaring die ik liever niet had meegemaakt. Desondanks vind ik ook niet dat ik me er voor hoef te schamen en ben altijd eerlijk geweest over mijn verleden. Als ik ook maar één iemand kan helpen door mijn verhaal te delen, dan ben ik al blij..
Dank je wel voor je lieve woorden.
30 september 2014 at 05:03
Heel erg knap van je dat je er mee hebt kunnen stoppen. Mijn zus gebruikte speed en cocaïne. Ook toen ze zwanger was. Ze ontkende het, en mijn ouders geloofden haar, ondanks mijn waarschuwingen. Ze stuurden iedere maand 100 euro en extra als ze er om vroeg.
Bijna acht jaar geleden kreeg ze een heel zwaar herseninfarct. Omdat ze 220 km verderop woont ben ik naar haar toegegaan en mijn ouders bleven thuis om op mijn zoon te passen.
In de periode dat zij in het ziekenhuis lag (5 weken) hebben Rem en ik het huis woonbaar gemaakt. Daarbij vonden we ook een spiegeltje, en een lepeltje waarover haar zoon tegen ons zei: ‘Daar doet mama van dat witte poeder op en dan doet ze met een rietje’.
Gelukkig woont haar zoon nu bij zijn vader. Een ex cocaïne en gokverslaafde. Hij is heel lang intern opgenomen geweest. Wel een jaar. Nu geeft hij workshops en lezingen, en werkt weer in de psychiatrie. Het gaat heel goed met hem gelukkig.
Ik geloof niet dat mijn zus clean is gebleven. Altijd zoveel chocola. Steeds maar boven, driftbuien, vreselijke onrust. Mijn moeder stuurt nog steeds geld. Dat wil ze zo. Vorige maand zei ze dat ze ons ook wat wilde geven om de kosten van de benzine, het eten en haar sherry wat te drukken. Nu geeft ze ons 50 euro. Dat wil ze zelf heel graag.
Af en toe kom ik foto’s tegen van mijn zus op FB. Is ze getagd, want zelf plaatst ze deze foto’s niet. Staat ze weer op eoa illegaal feest in een oude kerk of op een festival.
Daar heeft ze wel geld voor kennelijk.
Toen ze na 5 weken ziekenhuis en tot een half jaar revalidatie clean was en weer een leven kon opbouwen heb ik haar gesmeekt dat ze weer hierheen moest verhuizen. Weg uit die staat met al haar zgn. vrienden die allemaal verslaafd zijn. Alleen dan zou ze haar zoon bij zich kunnen houden. Dan zou ik haar kunnen helpen. Die bewuste avond hebben we zelfs gevochten. Zoveel onmacht voelde ik. Ik viel haar gewoon aan.
Zij koos toch om terug te gaan. Toen heb ik haar gezegd dat ik haar dan los zou laten. Haar zoon heeft toen nog bij haar gewoond tot hij naar het voortgezet onderwijs kon.
Hij heeft een hele moeilijke jeugd gehad.
Nou ja, behoefte om het je te vertellen. Weet dus een beetje wat drugs dien met een mens.
Zelf heb ik vroeger wel geblowd.
Een half jaar zelfs behoorlijk veel, daarna was ik er klaar mee.
Nou liefs, en je ziet wat er had kunnen gebeuren als je er toen niet voor had gevochten. Dan had jouw dochter vast ook niet meer bij je gewoont.
Heel diep respect.
Nooit meer terug aub!
Xxx
30 september 2014 at 12:23
Jeetje, Narda.. wat heftig! Het lijkt me ontzettend verdrietig om een zus te hebben die zo verslaafd is. Ik weet nog wel dat mijn familie er veel verdriet van had toen ik verslaafd was. Mijn moeder heeft mijn huis leeggehaald toen ik naar Novadic-Kentron was en ook zij schrok heel erg van wat zij allemaal vond.
De machteloosheid herken ik ook.. mijn moeder heeft mij een keer uit wanhoop tegen een keukenkastje geslagen..gewoon omdat ze niet meer wist wat ze moest doen… Het nare van een verslaving is dat de gebruiker heel egoïstisch wordt en nergens meer om geeft behalve om zichzelf en opnieuw kunnen gebruiken. Het is verdrietig dat haar zoon hier het dupe van is, maar ik ben blij dat hij nu terecht kan bij zijn vader. Het is onwijs zielig dat ie zo’n moeilijke jeugd heeft gehad en het is jammer dat jouw zus niet voor hem is gaan knokken. Ik hoop dat zij toch een keer echt voor zichzelf en haar kind kiest, en stopt met die rotzooi. Het zou haar zo veel gelukkiger maken. Het is jammer dat gebruikers zo bang zijn voor wat er gebeurt als ze stoppen dat ze vast niet geloven dat het vele malen beter is om nuchter te zijn, op alle vlakken!
Ik zal nooit meer teruggaan naar wie ik toen was. Ik zou het niet eens meer kunnen denk ik. Ik ben nu langer clean dan dat ik heb gebruikt… Ik kan me er soms ook geen voorstelling meer van maken! Ik ben alleen nog maar van plan vooruit te gaan en nooit meer achteruit…
Ook heel veel respect voor jou.. Een familielid die verslaafd is moet minstens net zo zwaar aanvoelen als zelf verslaafd zijn.. of misschien nog wel zwaarder!
Xx ❤
30 september 2014 at 18:04
Narda en Anna, een hele dikke knuffel voor jullie allebei als troost voor wat jullie hebben meegemaakt.
1 oktober 2014 at 20:54
Een hele dikke knuffel terug, Adam!
21 juli 2016 at 00:42
Dankjewel. Ik kwam voor een andere reden op jouw site terecht, maar eigenlijk is dit precies wat ik nodig heb. Dankjewel.