Ik houd van eten, heel veel en vooral ongezond eten. Ja sorry, ik ben echt een fastfood-lover. Als dochterlief thuis is kan ik mezelf natuurlijk niet iedere dag trakteren op een patatje, pizza of what so ever. Als zij thuis is, dan houd ik me prima aan verantwoord eten. Maar goed, dochterlief is om het weekend bij haar papa en eerlijk is eerlijk: dan ga ik los! Het is dan ook niet heel erg gek dat ik de afgelopen maanden nogal ben aangekomen. Eerst voelde ik me daar best prima bij, maar nu kom ik met regelmaat foto’s tegen van mezelf toen ik nog actief was. Een jaar geleden was ik een hardloop-fanaat. Ik was zo trots toen ik de 8 kilometer haalde! Daarna zakte het een beetje in vanwege gebrek aan tijd… En de kilo’s kwamen er weer aan!
Ik houd van eten en ik houd van hardlopen. Het is de balans waar ik al die jaren naar op zoek was. Nu kon ik eten wat ik wilde en ondertussen viel ik mooi een aantal kilo’s af. Mijn benen waren destijds mijn trots. Het is een beetje awkward om te zeggen, maar ik doe het toch: mijn benen waren beauty’s! Vorige week heb ik het roer omgegooid. Het was weer tijd om te gaan hardlopen. Geen tijd is een zwak excuus; voor dingen waar je happy van wordt, moet je tijd VRIJ MAKEN! Ik loop inmiddels geen 8 kilometer meer. Vorige week was ik na drie kilometer helemaal uitgeteld. Het voelde helemaal niet zo lekker als een jaar geleden, maar wat wil je? Na zo lang lazy te zijn geweest! Gisteren ging het al een stuk beter.. Ik liep meer dan 3 kilometer en ik voelde me er gewoon goed bij. Het verschil is dat ik gisteren heb uitgelopen. Nu kwam ik dus niet helemaal oververhit thuis aan. Dat scheelt! Vandaag doe ik weer een poging.. Ik ben benieuwd.
Naast hardlopen doe ik buikspieroefeningen. Ik weet niet of die veel effect gaan hebben aangezien je speciale diëten moet volgen om spieren te krijgen. Blegh, daar heb ik allemaal geen zin in. Dan is de lol er voor mij al af. Vanaf morgen ga ik ook maar wat squats doen. Dikke billen hebben is een droom van me! Hmm, misschien is dat ook wel een beetje awkward, haha! Het sporten helpt me om af te vallen, maar het is ook een manier om te kunnen dealen met de sluipmoordenaar. Laatste tijd spelen er nogal nare scenario’s af in mijn hoofd. Het is te vergelijken met films. Ik raak er meteen door van slag en krijg direct tranen in mijn ogen. De filmpjes gaan namelijk allemaal over een begrafenis. De begrafenis van mama. Ik wil er niet aan denken. Het komt gewoon in één keer naar boven. Het voelt alsof ik mijn mama er mee verraad en alsof ik alle hoop ben verloren. Waarom komt juist die begrafenis steeds zo sterk naar voren? Ik zie mezelf steeds opnieuw instorten. Ook nu krijg ik een brok in mijn keel, dus laat ik er niet te veel over uit wijden. Ik had gewoon het gevoel dat ik het met iemand moest delen… Ik moest het gewoon even kwijt.
Deze blog is in naam van jou,
Mijn heldin, mijn beste vriendin, mijn leven.
Maar vooral mijn moeder.
De wereld van Anna 
14 september 2014 at 11:50
Drie kilometer hardlopen vind ik al behoorlijk wat, zeker als je het lange tijd niet hebt gedaan! Hardlopen helpt niet alleen om je fitter te voelen, maar ook om rust in je hoofd te krijgen (geloofde ik eerst niet, maar ik weet nu dat het wel zo is 😉 ). Ik hoop dat het je beetje helpt om om te gaan met alle nare en moeilijke dingen waar je doorheen moet nu. Veel sterkte!
14 september 2014 at 12:22
Ik hoop dat het sporten je de rust brengt waar je zo hard naar op zoek bent. Maar vergeet niet dat je ook met iets minder perfecte benen, billen en buik ook mooi bent.
16 september 2014 at 16:20
Dat vind ik echt onwijs lief van je! Dank je wel! En je hebt gelijk hoor.. Iedereen is mooi zoals hij of zij is.
14 september 2014 at 13:47
Goed bezig girly! Ik hou ook van hardlopen. Wie weet kan ik dat ooit ook weer proberen. Start to run of zo. Zal je echt zoveel goed doen.
Heb ik ook hoor, dat ik daar aan denk. Vanmorgen reden we langs het VU. De laatste keer dat ik daar reed was met mijn vader voor de bestralingen. Op de terug weg reden we langs het Guisveld , het natuurgebied waar ik mijn ouders samen zal uitstrooien. Dat heb ik beloofd aan mijn ouders. En dan denk ik heel zakelijk (maar wel met een brekend hart) dat het misschien toch handiger is om een vliegtuig te huren….
Dat soort gedachtes.
Bedoel jij ook zoiets?
Knuffel en geniet van je zondag. X
16 september 2014 at 16:20
Ik begin hardlopen inmiddels echt weer heerlijk te vinden! Nu heb ik alleen een ‘blessure’. Mijn hele knie is blauw vanwege een botsing tussen het stuur van mijn fiets en mijn knie toen ik een duif wilde redden (haha).
Het voelt een beetje naar om te schrijven, vooral omdat ik er dus niet aan wil denken… maar mama is altijd degene die een praatje doet op een begrafenis van familieleden. De rest van mijn familie durft dat niet of is veel te emotioneel en ik weet dus zeker dat ik een praatje wil houden op haar begrafenis. Dat moment komt steeds naar boven op één of andere manier.. Dus ja, ook zoiets geloof ik.
Dikke knuffel terug! Xx
14 september 2014 at 15:15
Ik denk het logisch is dat die begrafenis steeds naar voren komt. Het is hét moment waar je nog niet aan wilt denken, toch is het het moment wat onvermijdelijk is. Ik kan me niet eens voorstellen wat jij moet voelen. Probeer het niet alleen maar weg te stoppen. Het is goed dat je het hier opschrijft, want je gevoel, je verdriet, je angst, het mag er zijn. Het moet er zijn zelfs. Goed dat je naar buiten gaat om hard te lopen of wat dan ook, zodat je je hoofd leeg kan maken. Dat zal je goed doen. Ik heb al dikke billen, maar ik vrees niet de soort die jij bedoelt. 😛
16 september 2014 at 16:16
Dank je wel, Marion voor je lieve reactie! 🙂 Het is inderdaad een moment dat onvermijdelijk is en wat er hoe dan ook aan zal komen. Ergens weet ik dat verdriet bij deze situatie hoort, maar ik vind het moeilijk om het op dit moment allemaal te laten gaan. Ik ben erg geblokkeerd op dit moment, maar goed.. dat zal er vast ook wel weer uitkomen.
Ik vind alle dikke billen mooi trouwens, haha! 😀