Liefdevol kijk ik je aan.
Mijn heldin, mijn beste vriendin, mijn leven.
Maar vooral mijn moeder.
Altijd er vanuit gaande dat jij niet te stoppen bent.
Heb je nooit kunnen teruggeven wat je mij hebt gegeven.
Liefdevol kijk je mij aan.
Mijn gezicht die het spiegelbeeld lijkt van die van jou.
Jouw ogen die nog stralen.
Wanhoop en verdriet in die van mij.
Jij was altijd al de moedigste van ons twee.
Liefdevol zeg je mij dat ik nooit mag opgeven.
Jij gaf me de kracht om door te gaan toen ik het nodig had.
Vier het leven, kind.
Dat is wat je tegen me zei.
Liefdevol zeg ik jou dat jij de enige bent die altijd in mij bleef geloven.
Jouw hand reikt die van mij.
Hoe kan ik ooit doorgaan zonder jou?
Steun, toewijding en hoop is wat je me gaf.
Liefdevol wrijf je de tranen van mijn wangen.
Mijn ogen volgen die van jou.
Alles.
Dat is wat ik jou nu zou willen geven.
Het is een fractie van wat je mij hebt geschonken.
Liefdevol zeg ik dat ik je nooit zal vergeten.
Jouw hart zal ik altijd in mijn handen dragen.
Nooit zal ik vergeten wat je me hebt geleerd.
Voor jou zal ik het leven vieren.
Er alles uithalen wat er in zit.
In naam van jou,
Mijn heldin, mijn beste vriendin, mijn leven.
Maar vooral mijn moeder.
Deze blog is in naam van jou,
Mijn heldin, mijn beste vriendin, mijn leven.
Maar vooral mijn moeder.
8 augustus 2014 at 02:05
Anna, zo verdrietig en mooi als dit is geschreven, kan ik niet onder woorden brengen. ……. Ik wens jouw en jou familie heel veel sterkte.
8 augustus 2014 at 07:07
Weer een mooie en gevoelige tekst.
En ook wijze worden van je moeder. Vier het leven.
En het leven vieren is ook loslaten. Loslaten van je lijstjes (of wat losser laten). Loslaten van mister H. óf loslaten van wat je weerhoud om verder met hem te gaan. Maar zolang je moeder leeft haar vast blijven houden en vieren dat jullie nog tijd samen door kunnen brengen.
8 augustus 2014 at 14:07
Mooi geschreven. En zo herkenbaar
9 augustus 2014 at 03:19
Dank je wel, Paul!