23 april 2008
Vandaag ben ik vooral erg onrustig geweest. Ik wil ontzettend graag naar Jongvolwassene en het wachten duurt me allemaal te lang. Ik wil aan mezelf werken en op deze afdeling gebeurt dat niet. Ook had ik vannacht een nogal rare droom; ik droomde dat ik zwanger was van P. Nou, dat hoop ik natuurlijk van niet. Ik wilde vandaag naar Crea om een armbandje te maken met de naam van dochterlief, maar helaas was de begeleidster ziek geworden en ging het niet door. Toen ben ik maar gaan wandelen met een jongen van Jongvolwassene; was wel gezellig. Net zijn mijn tante E. en moeder op bezoek geweest. Dat was wel confronterend. Dat ging vooral over mijn band met dochterlief die niet optimaal is. Vond ik best beangstigend. Ik ga nu douchen en slapen als me dat nu wel lukt in ieder geval.
1 week in Novadic Kentron.
24 april 2008
Nog vijf nachtjes slapen en ik ga naar Jongvolwassene. Kijk er echt naar uit want heb het hier op Detox wel gezien allemaal. Vind het super om bij leeftijdsgenoten te komen. Dus was echt geweldig nieuws. Ben langzaamaan al in aan het pakken, zodat ik dat niet op het laatste moment nog moet doen. Voor de rest zijn we vandaag met CDD naar de Stenen Hut gegaan. Dat was best wel gezellig en ik heb gesport. Ik hoop snel resultaten te zien, want ik vind mezelf echt veel te dik geworden. Verschrikkelijk vind ik het! Ik kijk alweer uit naar maandag, want het doet me ook veel goed. Voel mezelf echt al een stuk beter. Ik had vannacht weer een rare droom. Ik droomde dat P. iets met N. had, en ik dus behoorlijk door het lint ging omdat N. eerst zo lullig deed over P. en er nu opeens iets mee had. Ik ben hard bezig met het afsluiten van mijn tijd met hem. Waarschijnlijk die dromen denk ik ofzo.
25 april 2008
Vandaag was een behoorlijk verwarrende dag. Eerst vanmiddag had ik last van dissociatie en raakte ik mezelf helemaal kwijt. Ik heb het met de artsen besproken en ze gaan het uitgebreid onderzoeken met een psychologische test. Ik begin ook te twijfelen aan de diagnose die de PAAZ heeft gesteld, want ik geloof echt dat er meer mis is dan alleen ADHD. Ook had ik vannacht weer een rare droom over P.; dat ik weer iets met hem had en dat verborgen moest houden voor mijn ma en dat iemand me vertelde dat hij seks had gehad met mannen in ruil voor drugs. De avond was echter het toppunt van verwarring. Ik zat in het Atrium en B. vroeg of we een stukje gingen wandelen. Ik vond dat wel een goed plan. We gingen even ergens een sigaretje roken en spraken wat. Opeens zei tie dat hij me wilde zoenen en dat leek me wel wat dus dat hebben we toen ook gedaan. Drie keer… hij is echt superleuk maar ik weet niet of dit wel de tijd en de plek is om verliefd te worden. Ik heb het mezelf weer lekker moeilijk gemaakt.
26 april 2008
Vannacht weer een rare droom gehad. Ik moest een rechtszitting houden maar kon geen gepaste outfit aan omdat niks me paste. Ook hadden we hier een groepsgesprek en zat daar één misvormde enge man bij. Daarna werd ik met een pistool bedreigd door M. en een paar anderen. Allemaal heel vreemd. Vandaag ook bezoek gehad van ons mam en dochterlief, dat was wel echt superfijn. Het was ook heel erg gezellig. De tijd vloog om. Ook met B. weer wat gewandeld en gezoend. Was op zich wel leuk, maar ik weet niet hoe hij tegenover mij staat. Volgens mij vindt hij mij alles behalve leuk, maar ik leg dat gewoon naast me neer. Ik ben hier niet om een relatie met iemand te beginnen. Hij had vandaag wel superlief naar de afdeling gebeld om te vragen of ik er was. Hij doet me P. wel laten vergeten, alleen N. zegt dat ik echt voor hem moet oppassen en een andere jongen: V. vindt mij ook leuk. Ik ben populair blijkbaar.
Nee little girl, niet populair. Kwetsbaar! Ik word verdrietig als ik dit allemaal lees, omdat ik me, als ik dit teruglees, besef hoe getraumatiseerd ik eigenlijk was. *Neemt even een pauze*. Het raakt me op de dag van vandaag nog steeds, hij raakt me nog steeds: P. Ik voel me misselijk nadat ik dit allemaal heb getypt. Het slaat me nog steeds uit het veld als ik terug denk aan wat hij me allemaal heeft aangedaan. Het was misschien ook niet geheel verstandig om deze stukjes uit mijn dagboek terug te lezen, om er weer aan te denken. Het kost moeite om over hem te schrijven. Die man heeft me zo ontzettend kapot gemaakt. Het is niet vreemd dat ik zo veel over hem droomde. Ik denk niet eens dat het puur met liefde te maken had. P. heeft ooit een pistool tegen mijn hoofd gezet, P. heeft geld van me gestolen, P. heeft me bedrogen, P. heeft me geslagen, P. is de verdomde reden dat ik zo veel drugs ben gaan gebruiken. Ik weet dat het niet eerlijk is om iemand anders de schuld te geven van mijn eigen fouten, maar als ik hem niet was tegengekomen, dan was het nooit zo uit de hand gelopen. Het is niet gek dat ik nog steeds zo veel moeite heb met wat er toen is gebeurd. Ik heb het nooit kunnen verwerken. Het is iets wat ik nog iedere dag met me meedraag. Ik vind het eng om de beerput open te gooien (en terecht).
Toevallig keek ik vandaag weer een keertje op zijn Facebook-pagina. Dat doe ik helaas nog regelmatig. Ik hoop gewoon dat hij ongelukkig is, omdat ik vind dat hij het niet verdient om gelukkig te zijn. Dat is niet aardig. I know. Hij had een tijdje een vriendin. Het leek allemaal heel goed te gaan tussen die twee. Ik begin dan direct aan mezelf te twijfelen. Waarom heeft hij mij wel zo erg gekwetst? Waaraan had ik dat verdiend? Wat heb ik zelf bijgedragen aan alles wat hij me heeft aangedaan? Hij kan immers wel van deze vrouw houden zonder haar pijn te doen. Ik zag vandaag op zijn Facebook-pagina dat deze relatie over is. Ik zie op haar Facebook-pagina dat hij haar ook pijn heeft gedaan. Ergens voelt dat beter. Het ligt dus niet aan mij. Stom om deze bevestiging nodig te hebben…
Funny how someone can be so beautiful and totally fucked up at the same time.
2 juni 2014 at 16:42
Ik zou zooooo graag willen zeggen….flikker dat dagboek in de haard! Blokkeer die mensen op fb. Kijk niet meer achterom..blik steady op vooruit! Maar Jah….dat weet je denk ik zelf ook wel hè. Warme Knuf.
2 juni 2014 at 19:21
Je hebt ook helemaal gelijk! Ik weet het inderdaad wel, al heel lang zelfs 😉 Maar van overwegen naar ook echt doen is blijkbaar een langdurig proces.. Dikke knuffel terug! 😉
2 juni 2014 at 19:12
Ik ben het helemaal met Lis eens. Waarom jezelf kwellen met het lezen van je dagboek. Of zit er nog een stukje onverwerkt leed in je dagboek?
Ik geef toe dat ik die stukjes met interesse gelezen heb, maar wetend dat het jou pijn doet om het te lezen doet het ook mij een beetje pijn.
En ook van mij een dikke knuffel.
2 juni 2014 at 19:20
Heel erg bedankt voor de lieve knuffel! Ik wist eerlijk gezegd niet dat het me zo zou raken.. Heel gek eigenlijk! Misschien moet ik het inderdaad verbranden… Als symbool voor het afsluiten van mijn verleden. 🙂
3 juni 2014 at 04:12
Ik weet er alles van…dingen bedenken en adviezen geven kunnen we allemaal…maar het ook echt zelf doen kan verrekte lastig zijn. Misschien werkt het om het aan je bucketlist toe te voegen?
Ps. Heb je wel eens van RET gehoord? Ik geloof dat het v Deepak Chopra komt. Het gaat erom dat je weinig kunt doen aan de handelingen van andere mensen maar wel je aan je eigen reacties en emoties. Ik vond het interessant leesvoer.
Je bent goed bezig Anna. Ik heb het idee dat je door nu terug te blikken en het op te schrijven bezig bent om het staartje te verwerken. Maar enfin…ik ben geen deskundige hoor. Weet wel dat het voor vrouwen een valkuil is dat we geneigd zijn om te bedenken wat ons aandeel was in het verhaal. En vaak kampen het het probleem dat we (zelfs ten onrechte) de “schuldvraag” bij onszelf neerleggen.
Wees lief voor jezelf! X
3 juni 2014 at 07:03
Het is een goed idee om het aan mijn Bucket list toe te voegen! 🙂 En volgens mij heb ik heel toevallig die therapie gehad (al weet ik dat niet helemaal zeker). Die therapie heeft me al wel veel geholpen! Persoonlijk zou ik nooit meer terug in therapie willen, omdat je er een tijdje zieker van kunt worden dan dat je bent. Het is echt kei-hard werken… En ik denk dat er nog weinig te behalen valt. Heel erg bedankt voor de lieve berichtjes in ieder geval! Xx
3 juni 2014 at 08:03
Graag gedaan. Ik bedoelde Ret overigens niet als therapie maar meer als reminder. Soms helpt om dingen los te laten…dan denk ik “RET RET RET” …en hup:.💨.
3 juni 2014 at 08:06
Oh echt? In die hoedanigheid ken ik het niet! Dat is zeker een goede reminder 🙏
3 juni 2014 at 09:49
Ik gebruik er nog eentje, ik geloof ook uit de koker van Deepak.
Zeg dat een luipaard je aanvalt en bezeert. Dan heb je pijn. Maar heb je emotie naar dat beest? Voel je je gekwetst of in je eer aangetast? Nee dus. Je beseft dat “de luipaard” alleen maar zijn natuur heeft gevolgd en simpelweg niet beter weet. Soms helpt het om zo ook naar mensen te kijken. Dat wij soms dingen doen die kwetsen en helaas (nog) niet beter weten.
Warme knuf.