Ik neem jullie mee naar 16 januari van dit jaar. De dag dat ik de blog plaatste over Nederlanders en hun angst voor de islam. Ik besteed hier vandaag expliciet aandacht aan, omdat ik vrij onverwachts wederom een reactie heb ontvangen onder mijn blog met hierin een filmpje over de vooroordelen van de media over moslims. Weer een reactie waarvan mijn nekharen overeind gaan staan. Ik hoef het woord moslim maar uit te spreken en ik sta regelrecht in de vuurlinie.

Ik las op Facebook het bericht dat E.J. Bron had geplaatst. Ik was vrijwel direct boos en teleurgesteld, want een vriend van mij had deze blog gedeeld. Het doet me altijd pijn om dergelijke haatdragende teksten te lezen. Ik vond het mijn taak om hierop te reageren. Waarom? Dat weet ik eigenlijk niet zo goed. Op een of andere manier probeer ik al heel mijn leven het op te nemen voor kwetsbare groepen in de samenleving. Het maakt me hierbij niet uit of je moslim, christen, atheïst of whatever bent. Het gaat me niet om de geloofsovertuiging op zich. Het gaat me om de manier waarop sommige mensen proberen andere mensen buiten te sluiten, te vernederen, te kwetsen… Ik doe dit niet alleen via internet maar ook in mijn directe leefomgeving. Ik probeer zelf niemand buiten te sluiten. Je zou denken dat dit niet gevaarlijk is toch?

Maar het is wel gevaarlijk om bijvoorbeeld op te komen voor moslims. Toen ik 15 jaar jong was ben ik door gabbers met messen bedreigd, en dan heb ik het niet over 1 gabber maar een hele groep met gabbers die me achterna kwamen met messen. Ik heb gerend voor m’n leven. Reden hiervan was het feit dat ik met een aantal Marokkaanse jongens had gesproken. Ik was, volgens hen, een landverrader. Ik ben belaagd door autochtone Nederlandse jongens die vinden dat ik als Nederlandse vrouw een schande voor hen ben, omdat ik een Turkse vriend had. Iemand zei dat ze precies hetzelfde met mij moeten doen als dat ze met de moffen**** hebben gedaan. Het ergste was dat iemand ooit tegen me zei dat ie me zou laten liggen als ik aangereden zou worden door een auto of whatever. En waarom? Omdat ik weiger een hele groep mensen over één kam te scheren.

Ik probeer te praten met de mensen die moslims haten, ik wil horen hoe het komt dat ze een hele groep zo erg kunnen haten.. Ik wil mijn mening delen. Dat is gevaarlijk. Het is vandaag Vrijheidsdag… Ik heb geleerd dat echt vrij zijn in het delen van je mening in ieder geval hier in Nederland niet kan. Zelfs vrienden worden soms heel boos op me. Ik zou blind zijn. Ze komen met honderden argumenten waarom moslims niet oké zijn, en ik kan er alleen maar heel naar en verdrietig van worden. Hoe kunnen ze zo zwart/wit denken? Ze willen niet meer met me omgaan, omdat ik een relatie heb gehad met een moslim. Ik word inmiddels zelf buitengesloten.

Angst is de reden waarom ik hier niet via mijn echte naam blog. Angst is de reden dat ik zelden reageer op reacties. Angst is de reden dat ik lange tijd gestopt ben met bloggen. Het doet me letterlijk pijn, sommige reacties die ik heb gekregen.

Maar weet je wat? Ik stop niet. Zet me maar voor de vuurlinie. Ik ga niet toekijken en niets doen. Ik laat me niet in een hoekje drukken.