You may not control all the events that happen to you, but you can decide not to be reduced by them.

Gedurende de strijd om te overleven ben ik een stukje van mezelf verloren en dit vind ik jammer. Ik was een lief, zorgzaam en aardig meisje. Ik gaf om anderen en gaf hen een eerlijke kans. Ik heb veel fouten gemaakt, maar in de tijd dat ik een hoopje ellende was, ben ik er altijd voor de mensen waar ik om geef geweest. Ik liet hen niet vallen.

Nu zijn we een aantal jaren en velen teleurstellingen verder. Ik weet dat niet heel de wereld bestaat uit slechte personen. Ik weet dat er ook nog goede mensen in de wereld zijn die het beste met me voor hebben. In mijn gevoelswereld is echter iedereen schuldig tot het tegendeel bewezen is. Het is oneerlijk, ik weet het. Ik trek alles wat tegen me gezegd wordt in twijfel. Ik geloof de woorden die men zegt niet, ik geloof de acties die zij laten zien. Je kan me nog zoveel mooie praatjes vertellen, als je er niet naar handelt, is mijn vertrouwen in je gewoon helemaal weg. Ik ben zo bang om nog een keer teleurgesteld te worden, en zo bang dat door deze teleurstelling er opnieuw een stukje van mijn ‘ik’ wordt ontnomen. Ik ben al te veel veranderd.

Ik handel vanuit angst; de angst om weer door een hel te gaan, de angst om weer iemand te vertrouwen die mij kapot zal maken, de angst om weer teleurgesteld te worden, de angst om mezelf te verliezen…. Angst is nooit een goede raadgever. Je hebt geen invloed op hoe je handelt als je bang bent. Soms heb ik het idee dat ik ben veranderd in een kopie van de mensen die mij juist zo veel pijn hebben gedaan. Ik ben hard, hecht me niet snel en ik manipuleer anderen als dit nodig is. Bij de meeste mensen waar ik nu intensief mee omga heb ik niet het gevoel van: ‘wauw, ik zou echt niet zonder jou kunnen leven’. Ik denk dat als ik nooit meer iets van hen zou horen, dit me vrij weinig zal doen. Vriendinnen waar ik al jaren mee omga lijken onbelangrijk voor me. Ik heb hen niet direct nodig. Is dit de prijs die ik moet betalen voor het gevecht dat ik nu eenmaal helemaal alleen heb moeten voeren?

Mijn dochtertje is de enige waar ik daadwerkelijk heel veel om geef. Ik kan echt niet zonder haar leven. Zij is als zuurstof voor mij. Misschien is dat het ook gewoon… dat ik nooit wist wat liefde was totdat zij werd geboren. Dat daarom mijn liefde ten opzichte van anderen zo onbelangrijk lijkt…

Ik hoop voor anderen, die op dit moment wat voor strijd dan ook moeten leveren, dat zij de kracht vinden om zichzelf niet te verliezen.