Goedemiddag 🙂

Daar ben ik weer! Ik was te druk bezig met het hebben van een leuk en gezellig weekend, vandaar dat ik eventjes niet heb geblogd. Vrijdagavond ben ik met Miss C. & Mister K. een drankje (of twee, drie, vier enzovoorts) gaan doen in de stad. Het beloofde weer een mooie avond te worden, want met deze twee vrienden heb ik altijd de grootste lol. De avond heeft de verwachtingen zelfs overtroffen. De alcohol vloeide rijkelijk en we hebben flink gelachen.

Deze avond heb ik kennis mogen maken met Mister A. Hij zag eruit alsof hij een directeur van een grote multinational is, en hij sprak met een hete aardappel in de keel (je weet wel, op zo’n heel bekakte manier). Mister K. weet altijd de meest bizarre figuren aan te trekken. Ik weet niet hoe hij het voor elkaar krijgt, maar steeds opnieuw benaderen mensen hem voor de meest vreemde dingen. Zo dus ook Mister A. We stonden voor een rock-café waar we aan het wachten waren, omdat het nog te vroeg was om naar de club te gaan. Mister K. werd door de aardappelman aangesproken. Ik blijf het vreemd vinden dat Mister K. zo vaak door mannen wordt aangesproken. Mister K. wordt vaker door hen aangesproken dan Miss C. en ik! Ik kon het gesprek niet helemaal volgen (al deed ik wel mijn stinkende best). Voor een nieuwsgierige vrouw als ik is het echt een hel om niet alles te kunnen volgen, maar af en toe wel heel interessante woorden op te vangen en te zien dat Mister K. moeite moest doen om niet keihard in lachen uit te barsten. Miss C. en ik hadden het snel weer gehad in het rock-café. Dat is nu eenmaal gewoon niet ons ding. Het was tijd voor onze volgende stop: de club! 😀

In de club hebben we gedronken, gedanst, geflirt, gelachen…Heerlijke avond! In het rookgedeelte kwamen we Mister A. wederom tegen. Het was overduidelijk dat hij iets te veel gedronken had. Hij wilde geld pakken en alle briefjes vielen uit zijn broekzak. Hij vertelde dat hij cocaïne wilde halen. Dit was het moment dat ik besefte waarom hij Mister K. eerder had aangesproken. Deze man, die er uitziet als een directeur en praat zoals koning Willem-Alexander, was in feite een ordinaire cocaïne-gebruiker. Mister A. pakte zijn telefoon en probeerde verschillende malen iemand te bereiken die hem in zijn behoefte kon voorzien.

Terwijl we later op de avond richting huis liepen zagen we in de verte twee mannen staan. Ik grapte dat ik nergens meer van op kijk en het vast een drugsdeal is. Miss C. zei er achteraan  dat ze stuk zou gaan als het Mister A. zou zijn… Drie keer raden wie ons tegemoet kwam lopen.. JUIST! Mister A. Hij zat duidelijk op de praatstoel. Hij vertelde dat hij al jaren cocaïne gebruikt, het hoorde inmiddels bij zijn imago. Hij is een manager bij één of ander groot bedrijf, verdient veel geld en bij veel geld verdienen hoort nu eenmaal een dure hobby. Hij keek me even heel indringend aan en zei tegen me dat hij het wel ziet zitten om een avondje lol met me te maken, omdat ik eruit zie als een ‘foute’ vrouw. Hij haalde het zakje cocaïne uit zijn broekzak en vroeg me of ik ook wilde. Het was duidelijk tijd om maar eens verder te lopen. Het niveau daalde in een rap tempo en ik had het inmiddels he-le-maal gehad met deze Mister A. Het was begonnen met lachen, gieren en brullen, maar inmiddels voelde ik niets anders dan medelijden voor deze Mister A. Hij heeft misschien veel geld, maar hij is arm als het gaat om eigenwaarde en zelfvertrouwen.

Cocaine is God’s way of saying you’re making too much money.