Ik ben de afgelopen dagen erg geschrokken van de negatieve houding van sommige mensen ten opzichte van hun medemensen. Ze plaatsen zonder enige moeite andere mensen in een bepaald hokje. Het is kwetsend, onaardig en respectloos. Eventjes had ik het dus best gehad met deze wereld. Is de wereld waarin ik leef echt zo negatief ingesteld? Klopt het dan echt dat ik zo verschrikkelijk naïef ben? Ik geloof in het goede van de mens. Ik geloof niet dat er ook maar iemand bestaat die anderen bewust pijn wil doen. Ik geloof niet dat mensen slecht worden geboren. Ja, ik heb wat moeilijke dagen achter de rug waarbij ik veel heb nagedacht.

Gisteren ging ik met de trein naar Dordrecht. Ik ging daar een oud-studiegenootje bezoeken die ik al enige tijd niet meer had gezien. Zoals ik hierboven al omschreef was mijn hoofd vol met alles wat ik heb meegekregen de laatste dagen. Toen ik eenmaal Dordrecht bijna had bereikt, kwam ik erachter dat ik mijn tasje niet meer bij me had. Dit kon maar één ding betekenen: ik was het vergeten op het station in Den Bosch. In mijn tasje zaten mijn sleutels, mijn portemonnee met al mijn pasjes et cetera. Ik begon aardig in de stress te raken. Ik ging er direct van uit dat ik het tasje nooit meer terug zou zien. Toen ik eenmaal weer een beetje kon ademen besloot ik de Kiosk te bellen…en tot mijn grote verbazing was mijn tasje daar door iemand afgeleverd! Alle spullen zaten er nog in. Na alle ellende die ik heb gelezen en heb aangehoord, was ik zo blij om eindelijk weer het bewijs aangeleverd te krijgen dat de wereld helemaal nog niet zo slecht is. Er zijn wellicht een paar mensen met een negatieve houding, maar het merendeel van de mensen is echt nog wel te vertrouwen. Eerlijke mensen bestaan nog steeds. Het volgende moment besefte ik me dat ik geen pinpas bij had, en dat er niet genoeg tegoed op mijn ov-chipkaart stond. Ik kon dus niet ‘legaal’ met de trein terug naar Den Bosch. Toen de trein arriveerde heb ik de conducteur het verhaal uitgelegd en gevraagd wat ik nu moest doen? Hij zei tegen me dat ik me had gemeld, dat ik lekker in de trein moest gaan zitten en me tasje moest gaan halen.

Wat een verademing dit weekend!